IFA 2010

H 50η IFA ήταν, σύμφωνα με τους διοργανωτές, η μεγαλύτερη σε έκταση και αριθμό εκθετών, κάτι που μόνο ως θετικό μπορεί να λογιστεί, ακόμη και αν ένας μεγάλος αριθμός περιπτέρων (κυρίως από την άπω Ανατολή) κινήθηκαν -από την άποψη των εκθεμάτων- στα όρια του αντικειμένου της έκθεσης περιοριζόμενοι σε αξεσουάρ και μικροαντικείμενα.

Στο μέτρο που μια τέτοια έκθεση αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αντιληφθεί κανείς την κατεύθυνση της βιομηχανίας, αυτό που καταλάβαμε όλοι είναι ότι η τηλεόραση 3D αποτελεί πλέον τον βασικό στόχο των “μεγάλων”. Αν πέρυσι η υπόθεση ήταν στο επίπεδο του πειράματος και κάποιοι κομβικοί κατασκευαστές είχαν τις αντιρρήσεις και τους δισταγμούς τους, εφέτος είναι σαφές ότι η τεχνολογία έχει πάρει το δρόμο της ωρίμανσης. Δεν ήταν τόσο η προσφορά συσκευών 3D αυτό που μας έπεισε, όσο η συμμετοχή των κινηματογραφικών εταιριών και των παρόχων περιεχόμενου οι οποίοι -με βάση τα όσα είδαμε- βλέπουν ότι το προϊόν είναι εμπορικά βιώσιμο και επενδύουν σε αυτό. Ο επισκέπτες της έκθεσης είχαν πρόσβαση σε έναν επαρκή όγκο υλικού σε 3D ο οποίος περιελάμβανε και τηλεοπτικές παραγωγές, οι οποίες, σύμφωνα με παρατηρητές της αγοράς, θα είναι το κριτήριο για την επιτυχία ή όχι του φορμά, ειδικότερα αυτές που σχετίζονται με τον αθλητισμό. Η παρουσία τηλεοπτικού προγράμματος έφερε στην επιφάνεια, κατά την άποψη του γράφοντος, κάποια προβλήματα που οι κινηματογραφικές παραγωγές (με το εντατικό post processing) κρύβουν. Για παράδειγμα, η μετάδοση του Roland Garros με πέντε κάμερες 3D είχε εμφανή προβλήματα κατά την εναλλαγή των πλάνων που καταντούσαν κουραστικά ύστερα από λίγη ώρα.

Βεβαίως, οι σοβαροί παίκτες της αγοράς δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Όλοι παρουσίασαν νέες συσκευές με δυνατότητα προβολής 3D σε όλες τις διαγώνιους και τεχνολογίες φωτισμού (με τις LED/LCD να έχουν την μερίδα του λέοντος, φυσικά) ενώ η Philips μπήκε επίσης στο παιχνίδι με θεαματικό τρόπο (η 3D 21:9 ήταν εντυπωσιακή) σε αντίθεση με το 2009 όπου είχε τηρήσει στάση αναμονής. Ενδιαφέρουσες κινήσεις στον χώρο ήταν η παρουσίαση της τεχνολογίας Nano από την LG (συστοιχία μικρών LED και μάσκα διάχυσης, το “τέταρτο” χρώμα στην Quattron της Sharp (κίτρινο για πιο ζωντανές εικόνες) και η σχεδίαση Monolithic της Sony. Πολλά υποσχόμενος, επίσης, μας φάνηκε ο νέος επεξεργαστής βίντεο της Toshiba, ο CEVO, ο οποίος βασίζεται σε πολλαπλούς Cell και έχει μια εντυπωσιακή λίστα δυνατοτήτων. Η λήψη 3D δεν αφορά πλέον μόνο τους επαγγελματίες αλλά και τους ερασιτέχνες. H Panasonic παρουσίασε ένα camcorder που συνοδεύεται από έναν φακό που επιτρέπει την λήψη 3D.

Σε γενικές γραμμές αυτό που μας ικανοποίησε ήταν η ειλικρινής προσπάθεια των κατασκευαστών να εκπαιδεύσουν το κοινό στη νέα τεχνολογία και όχι απλώς να πλασάρουν ένα ακόμη trend στην αγορά. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα παρουσίαση να ήταν αυτή του Rob Bredow της Sony Pictures για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε το “Cloudy with a Chance of Meatballs”. Όχι απλώς έφερε στην επιφάνεια τις προκλήσεις του 3D αλλά αποκάλυψε την δημιουργική πλευρά του animation με τρόπο ελκυστικό.

Η αλήθεια είναι ότι το 3D ήταν πολύ θορυβώδες, εφέτος, αλλά τα συστήματα οικιακής διασκέδασης, ο οικιακός κινηματογράφος και η οικιακή δικτύωση είχαν σοβαρή παρουσία. Με το iPad να “παίζει” δυνατά και στην Ευρώπη, τα σχετικά docking stations έκαναν την εμφάνισή τους (η Philips προέβαλε έντονα το Fidelio), ενώ το streaming και η δικτύωση είναι πλέον ο κανόνας για τις περισσότερες συσκευές που σέβονται τον εαυτό τους.

Το σοβαρό audio, τέλος, ήταν όπως και την περασμένη χρονιά αρκετά υποτονικό. Αν έψαχνες λίγο, πάντως, έβρισκες: H Denon εορτάζει τα 100 χρόνια της με μια σειρά επετειακών δικαναλικών συσκευών, στις οποίες περιλαμβάνονται κεφαλή και πλατό, η Marantz παρουσίασε στο κοινό την λιγότερο “limited” έκδοση των KI Pearl, με την ονομασία Lite η οποία αναμένεται να είναι προσιτή ενώ, χωρίς πολύ θόρυβο, η Yamaha παρουσίασε ένα network player το οποίο φαίνεται ιδιαίτερα φροντισμένο σε θέματα κατασκευής και η Onkyo δήλωσε παρούσα με ένα νέο μεγάλο ζευγάρι προ/τελικού.