Μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο “Τhe Distortion of Sound” την οποία υπογράφει η γνωστή Harman χρησιμοποιεί μια ομάδα γνωστών μουσικών και παραγωγών για να ευαισθητοποιήσει το κοινό απέναντι στους κινδύνους των απωλεστικώς συμπιεσμένων αρχείων ήχου.
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στο μουσείο Grammy του Λος Άντζελες αλλά αμέσως μετά το σχετικό stream έγινε διαθέσιμο τόσο στο YouTube όσο και στην ειδική ιστοσελίδα με τον ομώνυμο τίτλο. Στην ταινία εμφανίζονται σημαντικά (και λιγότερο σημαντικά) ονόματα της μουσικής και της παραγωγής (Quincy Jones, Mike Shinoda, Slash, Snoop Dogg, Steve Aoki, Hans Zimmer, Dan the Automator, Lianne La Havas, Neil Strauss, Kate Nash, Andrew Scheps, A.R. Rahman και Manny Marroquin) ενώ κάνει ένα μικρό “πέρασμα” και o Sean Olive της Harman.
Αν και αξίζει ασφαλώς τον κόπο να δει κανείς το 20λεπτο αυτό φιλμάκι, μόνο και μόνο επειδή αποτελεί μια από τις ελάχιστες καταγεγραμμένες ομολογίες της μουσικής βιομηχανίας για το χάλι που επικρατεί σε πολλές πλευρές του streaming και της διακίνησης αρχείων, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συρραφή κοινοτοπιών (είναι προφανές ότι οι περισσότεροι μουσικοί δεν γνωρίζουν με σαφήνεια το θέμα και αρκούνται σε διάφορα τετριμμένα τσιτάτα περί “αυθεντικότητας της δουλειάς που γίνεται στο στούντιο”) που δύσκολα θα πείσουν τον πιτσιρικά που έχει συνηθίσει την κακής ποιότητας αναπαραγωγή να επενδύσει σε κάτι άλλο. Επιπροσθέτως, από το “The Distortion of Sound” λείπει κάποια σοβαρή τεχνική τεκμηρίωση (το mp3 παρουσιάζεται περίπου σαν ένα σύστημα το οποίο “κόβει” αυθαιρέτως κομμάτια της μουσικής -ενώ φυσικά τα πράγματα δεν είναι έτσι), λείπουν οι αναφορές στις εναλλακτικές επιλογές με καλύτερη ποιότητα (υψηλότερα bit rates, μη απωλεστικοί αλγόριθμοι, κλπ) και χρησιμοποιούνται ακραία παραδείγματα κάκιστης ποιότητας (ώστε να καταδειχθεί -υποτίθεται- το κακό που κάνει στη μουσική η συμπίεση), τόσο υπερβολικά ώστε στην πραγματικότητα υποσκάπτουν το όλο εγχείρημα. Επίσης, λείπει οποιαδήποτε αναφορά στην καταστροφή του μουσικού υλικού από την συμβατική συμπίεση (compression) που γίνεται εδώ και δεκαετίες μια υπόθεση για την οποία -τουλάχιστον οι παραγωγοί- θα έπρεπε να κάνουν μια κάποια αυτοκριτική.
Σε κάθε περίπτωση, ισχύει αυτό που δήλωσε ο Quincy Jones (που συμμετέχει στην ταινία), ότι δηλαδή “Αυτό το φιλμ πρέπει να μας αφυπνίσει σχετικώς με το τι χάνουμε και το πώς η τεχνολογία έχει αλλάξει την εμπειρία της μουσικής”.
Όλα καλά. Μετά τις δηλώσεις, οι οποίες δείχνουν ότι το πρόβλημα αναγνωρίστηκε, περιμένουμε εναγωνίως και τις πράξεις.