Air Tight ATC-2

Για τις ανάγκες της ακουστικής αξιολόγησης, ο ATC-2 αντικατέστησε τον προενισχυτή Melos Plus Series Line (ο οποίος βασίζεται, επίσης, σε λυχνίες) και οδήγησε τον τελικό αναφοράς (Parasound HCA3500) και τα συνήθη ΑΤC SCM-50PSL. Ως πηγές, χρησιμοποιήθηκαν το ζευγάρι Teac Esoteric P70/D70 καθώς και το συνηθισμένο σύστημα αναπαραγωγής αρχείων (dCS Puccini U Clock και Teac Esoteric D70).
Η αρχική εγκατάσταση του ATC-2 δεν κρύβει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Ο προενισχυτής έχει τυπικό βάθος και πλάτος (ίσως είναι λίγο ψηλότερος του συνηθισμένου) και θα βολευτεί εύκολα σε κάθε συμβατικό ρακ. Μια ενδιαφέρουσα (αν και κάπως θεωρητική) πλευρά του “στησίματος” του ATC-2 θα μπορούσε να είναι το ερώτημα του κατά πόσον ταιριάζει με τον τελικό ενισχυτή. Το ερώτημα αυτό αποκτά κάποια ουσία λόγω της τοπολογίας SRPP η οποία χρησιμοποιείται (όπως αναλύεται στην αντίστοιχη σελίδα). Ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι ότι, κατά την φάση του σχεδιασμού, βελτιστοποιείται για ένα συγκεκριμένο φορτίο, δηλαδή, εν προκειμένω, για μια συγκεκριμένη αντίσταση εισόδου του τελικού. H Air Tight δεν δίνει κάποια ιδιαίτερη πληροφορία εδώ (εκτός από το ότι η αντίσταση εξόδου είναι 200Ω) επομένως τελικοί με ιδιόμορφες επιλογές σε αυτό το χαρακτηριστικό θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με περίσκεψη. Σε ό,τι αφορά την δοκιμή, η αντίσταση εισόδου του HCA3500 είναι 100kΩ, τιμή η οποία συναντάται και σε όλους τους τελικούς της ίδιας της Air Tight, επομένως είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι δεν υφίσταται κάποιο πρόβλημα.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το σύστημα αναφοράς με τον ATC-2 στην θέση του προενισχυτή είναι ότι υπάρχει ένα κέρδος σε θέματα δυναμικών (βασικώς στον θόρυβο) και μια καλύτερα καθορισμένη και οργανωμένη στερεοφωνική εικόνα. Το σύστημα φάνηκε να διατηρεί τις δυνατότητές του για περιγραφή μικρών λεπτομερειών αλλά βελτιώθηκε σε ότι αφορά τα πολύ χαμηλά περάσματα και την αίσθηση του αέρα μεταξύ των μεμονωμένων ηχητικών πηγών. Παράλληλα, το συνολικό άκουσμα ήταν ιδιαίτερα ξεκούραστο, χωρίς φαινόμενα συμπίεσης ακόμη και σε υψηλές στάθμες και φιλικό προς τον ακροατή. Ο ATC-2 δεν ακούγεται καθόλου “λαμπάτος” με την έννοια της επιβολής κάποιου έντονου χαρακτήρα αλλά δημιουργεί την αίσθηση της ροής, της καλής ταχύτητας και της διαφάνειας.

Στην περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων, ο προενισχυτής ακούστηκε ουσιώδης, με πολύ καλές δυνατότητες περιγραφής της λεπτομέρειας, πολύ καλό όγκο και έλεγχο και αποδείχθηκε απόλυτα ικανός να δημιουργήσει μια επιβλητική αίσθηση όταν το μουσικό κομμάτι το απαιτεί, χωρίς να υπερβάλει και να επιβάλλεται στην συνολική τονική ισορροπία. Στην περιοχή των χαμηλών/μεσοχαμηλών συχνοτήτων εύκολα κανείς να διακρίνει μια εξαιρετικά καλή συμπεριφορά η οποία οριοθετείται από καλές δυνατότητες περιγραφής και την αίσθηση ότι υπάρχει πολύ καλή ανάλυση, με αποτέλεσμα τα ρυθμικά μέρη να περιγράφονται γεμάτα με καλό σώμα και όγκο και καλή περιγραφή των μικροδυναμικών. Η συμπεριφορά αυτή, χωρίς αμφιβολία, συντείνει στην αίσθηση “ροής” που δημιουργείται όταν ακούσεις τον προενισχυτή για πρώτη φορά και επιτρέπει στον ακροατή να μπει μέσα στο κομμάτι και να το παρακολουθήσει αβίαστα.
Η μεσαία περιοχή αποτελεί ένα από τα δυνατά σημεία της συσκευής. Με τον ATC-2, το σύστημα ακούστηκε φωτεινό και ευχάριστο (χωρίς να αποκλίνει προς το ευφωνικό) και φάνηκε να διαθέτει -και με το παραπάνω- την διαφάνεια και την ουδετερότητα που απαιτείται προκειμένου να περάσει στον χώρο ακρόασης μια προσεγμένη παραγωγή. Ακόμη και έργα με μεγάλη ενέργεια και σύνθετες εικόνες, ξεδιπλώνονται μπροστά στον ακροατή χωρίς προβλήματα συμπίεσης και χωρίς να κουράζουν, δίνοντας στο σύστημα αναφοράς ένα “κλικ” παραπάνω σε δυνατότητες περιγραφής εικόνων, σε σχέση με τον προενισχυτή αναφοράς. Σε ότι αφορά την τονική ισορροπία στην περιοχή, ο προενισχυτής αποδείχθηκε εξαιρετικός με πολύ καλές δυνατότητες περιγραφής του ηχοχρώματος και της άρθρωσης των φωνών.

Η στερεοφωνική εικόνα εμφανίστηκε αυστηρά καθορισμένη, με σαφή όρια και καλή περιγραφή του βάθους, με τον εστιασμό λίγο πίσω από τον άξονα των ηχείων (σε αντίθεση με αυτό που έχω συνηθίσει από το σύστημα αναφοράς το οποίο έχει μια αίσθηση εγγύτητας, αλλά, σε σύγκριση με αυτό που δίνει ο Air Tight, ακούγεται λίγο ασαφές) και πολύ καλές δυνατότητες περιγραφής της κίνησης και του αέρα γύρω από τις μεμονωμένες ηχητικές πηγές. Αλλά και σε μεγάλης κλίμακας έργα (με πολυπληθείς ορχήστρες και χορωδία) η αίσθηση δεν αλλάζει. Και στις περιπτώσεις αυτές, υπάρχει ακρίβεια στην περιγραφή και σαφήνεια στον εστιασμό των οργανικών ομάδων, καθώς επίσης και πολύ καλή περιγραφή της κίνησης. Πιθανότατα, ένας από τους παράγοντες εδώ να είναι η πολύ καλή ομοιότητα μεταξύ των καναλιών και η ποιότητα του ρυθμιστικού στάθμης.
Ψηλά, ο προενισχυτής δημιουργεί την αίσθηση της έκτασης και της άνεσης στην περιγραφή των ηχοχρωμάτων και του αρμονικού πλούτου. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ισορροπημένα φωτεινό (χωρίς να υπερβάλει και να ακούγεται λαμπρό, πόσω μάλλον σκληρό ή τραχύ) με καλή αίσθηση της ταχύτητας και της απόδοσης των μικροδυναμικών, πολύ καλή περιγραφή του σώματος και άψογες αποσβέσεις στα μεταλλικά κρουστά, οι οποίες -κατά πάσα πιθανότητα- ευνοούνται ιδιαίτερα από τον χαμηλό θόρυβο της συσκευής.

Τελικώς...

... η επιλογή -πριν από τριάντα χρόνια- του Atsushi Miura να επιμείνει στις λυχνίες δικαιώνεται πανηγυρικά αν κρίνει κανείς από συσκευές όπως ο ATC-2. Πλήρης σε ότι αφορά τις δυνατότητες, λιτός αλλά όχι απλοϊκός σε ότι αφορά την σχεδιαστική προσέγγιση, με ποιότητα κατασκευής και αισθητική που δίνει βάρος στους κοινούς κώδικες που υπάρχουν στον χώρο της παραδοσιακής υψηλής πιστότητας και -πάνω από όλα- με πολύ καλή ηχητική συμπεριφορά, η οποία δίνει έμφαση στην ακρίβεια και την διαφάνεια, είναι -χωρίς αμφιβολία- ένας κορυφαίος προενισχυτής line. Αν αναζητάτε μια συσκευή στην συγκεκριμένη κατηγορία τιμής, μπορείτε να τον θεωρήσετε ως μια εξαιρετική πρόταση!