Cayin MT-12N

Για τις ανάγκες της ακουστικής αξιολόγησης, ο MT-12N αντικατέστησε τους ενισχυτές αναφοράς (Melos Plus Series Line/Parasound HCA3500) και κλήθηκε να οδηγήσει τα ATC SCM50PSL. Ως πηγή χρησιμοποιήθηκαν τα συνήθη Teac Esoteric P70/D70.
Με βάση τα όσα γνωρίζουμε για τον ενισχυτή από τον κατασκευαστή αλλά και τις μετρήσεις, ένα ηχείο όπως το SCM50 δεν είναι, ασφαλώς, η πλέον κατάλληλη επιλογή για τον μικρό Cayin, όχι μόνο λόγω κατηγορίας τιμής αλλά και λόγω της χαμηλής του ευαισθησίας. Ωστόσο για λόγους που αναφέρονται και εδώ, στο επίπεδο της αξιολόγησης είναι προτιμότερη η χρήση ενός ηχείου με τονική ακρίβεια και η προσαρμογή της διαδικασίας της δοκιμής στις μικρότερες στάθμες που μπορεί να αναπτύξει ο ενισχυτής, έναντι της εισαγωγής μιας ακόμη παραμέτρου αβεβαιότητας όπως είναι ο “χαρακτήρας” του ηχείου.
Τούτων λεχθέντων, ίσως και από καθαρή τύχη, ο ΜΤ-12Ν ταίριαξε πολύ καλά με το SCM50 (κατά πάσα πιθανότητα, η διακύμανση της εμπέδησης του ηχείου “τόνισε” τις σωστές περιοχές...) και η πρώτη εντύπωση που αποκομίσαμε ακούγοντας τον συνδυασμό ήταν κάτι παραπάνω από απλώς θετική, με δεδομένη την κατηγορία τιμής του ενισχυτή. Αυτό που εύκολα γινόταν αντιληπτό ήταν η καλή έκταση και ο έλεγχος χαμηλά, η ευχάριστη και ξεκούραστη αίσθηση του συνολικού ακούσματος και η καλή (μέχρι κάποιου ορίου, φυσικά) δυνατότητα για στάθμες, σίγουρα καλύτερη από αυτό που θα περίμενε κανείς με έναν ενισχυτή που δεν ξεπερνά τα 10W ανά κανάλι.

Στις λεπτομέρειες τώρα, στην περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων, το σύστημα με τον Cayin στη θέση του ενισχυτή ακούστηκε ήπια και ευχάριστα εμφατικό, με καλή περιγραφή του σώματος και καλό έλεγχο, σεβαστές δυνατότητες παράθεσης λεπτομερειών (αποκλίνοντας προς το αδρό σε σχέση με τους ενισχυτές αναφοράς) και με καλό όγκο. Σε έναν μικρό χώρο και από μέσες/μικρές αποστάσεις ακρόασης, ο ενισχυτής δεν θα έχει πρόβλημα να δημιουργήσει ένα επιβλητικό και “μεγάλο” ηχητικό πεδίο και να περάσει τα ηχοχρώματα και τις ιδιαιτερότητες των ηλεκτρονικών οργάνων ή την αίσθηση μεγέθους των μεγάλων εγχόρδων.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον το γεγονός ότι αυτή η τάση έμφασης περιορίζεται μόνο πολύ χαμηλά. Οι περιοχές των χαμηλών και μεσοχαμηλών διατήρησαν έναν ουδέτερο χαρακτήρα, με καλή ισορροπία όγκου και λεπτομέρειας και ρεαλιστική αίσθηση της κλίμακας των μεγεθών και έτσι το συνολικό αποτέλεσμα χαμηλά δεν γίνεται ποτέ κουραστικό ή υπερβολικό, διατηρώντας με τον τρόπο αυτό την συνολική αίσθηση ισορροπίας του συστήματος.
Τα ρυθμικά μέρη αποδόθηκαν μεστά, ευχάριστα, με επαρκή ταχύτητα και αίσθηση ροής και ο ενισχυτής συμπεριφέρθηκε κοντά στο όριο του με τον τρόπο που “φαίνεται” στις μετρήσεις, δηλαδή, χωρίς απότομες μεταβολές στην συμπεριφορά ή κακόηχο χαρακτήρα. Η προοδευτική συμπίεση και η αίσθηση ότι χάνεις σε λεπτομέρεια, προειδοποιούν ότι το στάδιο εξόδου τα έχει δώσει όλα και είναι αυτή η συμπεριφορά που καθορίζει και τα όρια των μακροδυναμικών του MT-12N, ο οποίος πάντως μπορεί να δημιουργήσει αρκούντως ρεαλιστικές στάθμες (και πάλι, με την προϋπόθεση ενός μικρού χώρου ή/και ενός ευαίσθητου ηχείου).
Η μεσαία περιοχή είναι αυτή που θα περίμενε κανείς από έναν μικρό λαμπάτο ενισχυτή. Λίγο “πίσω”, με ευχάριστο και ρεαλιστικό τρόπο, δίνει μια γενική, ολιστική θα μπορούσε να πει κανείς, εικόνα για το μουσικό κομμάτι. Σε σύγκριση με την ιδιαίτερα αναλυτική/λεπτομερή συμπεριφορά που έχω συνηθίσει από το σύστημα αναφοράς, ο MT-12N ακούστηκε λιγότερο... εμμονικός με την παράθεση των λεπτομερειών της μίξης, υπολογισμένα ευφωνικός (χωρίς υπερβολές) και σίγουρα φωτεινός και ευχάριστος.
Οι φωνές παρατίθενται με καλή ακρίβεια στα ηχοχρώματα, στην άρθρωση και στην φυσικότητα της παρουσίας στον χώρο και η περιγραφή της χορωδίας είναι επίσης αξιοπρόσεκτη. Για τον ακροατή (που δεν αναζητά τις αρετές ενός υπέρ-αναλυτικού συστήματος και δεν είναι πρόθυμος να πληρώσει το σχετικό τίμημα) όλα αυτά σημαίνουν ότι μπορεί πολύ εύκολα να ξεχάσει το σύστημα και να απολαύσει την ίδια τη μουσική, μειώνοντας στο ελάχιστο την επίδραση της τεχνικής πλευράς, προς όφελος μιας συνολικής αίσθησης που είναι πραγματικά ελκυστική και ξεκούραστη.
Η στερεοφωνική εικόνα του συστήματος με τον μικρό Cayin, κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα. Η σκηνή εστιάζεται σε κάποια απόσταση, πίσω από τον οριζόντιο άξονα που συνδέει τα ηχεία, αλλά διατηρεί μια σαφή αίσθηση του βάθους, έχει καλό πλάτος και καλές δυνατότητες εστιασμού των μεμονωμένων πηγών, περιγραφής του αέρα μεταξύ τους και της κίνησης. Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων ακούστηκε ήπια, φωτεινή και ευχάριστη με καλή ταχύτητα στην περιγραφή των μετώπων, καλό σώμα και λίγο βιαστική απόσβεση σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει από το σύστημα αναφοράς. Το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο, φωτεινό, χωρίς την παραμικρή μεταλλική αίσθηση και με καλή περιγραφή του αρμονικού πλούτου και συμπληρώνει ιδανικά τον χαρακτήρα του ενισχυτή.

Τελικώς...

... καλοφτιαγμένος, με προσεγμένη αισθητική και καλά σχεδιασμένη ηχητική ταυτότητα, ο ΜΤ-12Ν της Cayin είναι μια επιτυχημένη πρόταση για όσους ενδιαφέρονται να μυηθούν στον χώρο του λαμπάτου ήχου με λογικό κόστος. Αν διαθέτετε έναν μικρό χώρο και τα κατάλληλα ηχεία, ο συγκεκριμένος ενισχυτής θα σας ανταμείψει με την απόδοση και τις δυνατότητές του, προσφέροντας όλα τα θετικά στοιχεία και την γοητεία ενός κυκλώματος με λυχνίες. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.