Delta Audio Titan II/Jelco SA-750L/Nagaoka MP-150.

Για την ακουστική αξιολόγηση, το Titan II αντικατέστησε το γνωστό αναλογικό σύστημα που χρησιμοποιώ σε τακτική βάση (Linn LP12 Sondek/Ittok/Karma) και οδήγησε τον προενισχυτή phono RHQ-10 της Rotel. Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το σύνηθες, δηλαδή ο προενισχυτής Plus Series Line της Melos, o τελικός ενισχυτή HCA3500 της Parasound και τα SCM50PSL της ATC.
Η αρχική εγκατάσταση του πλατό δεν κρύβει κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες, εκτός ίσως από την ανάγκη για μια μεγάλη και στιβαρή επιφάνεια επάνω στην οποία θα τοποθετηθεί καθώς το βάρος του είναι αρκετά μεγάλο (κάτι λιγότερο από 50 κιλά) όπως και οι διαστάσεις του, με το πλάτος να ξεπερνά κατά τι τα 50 εκατοστά και το βάθος να αγγίζει τα 40 εκατοστά. Το εξωτερικό τροφοδοτικό μπορεί να τοποθετηθεί σε αρκετά μεγάλη απόσταση από το πλατό, επομένως δεν δημιουργεί πρόβλημα. Η οριζοντίωση του Titan II είναι εύκολη υπόθεση καθώς τα μεγάλα σε διάμετρο σημεία στήριξης περιστρέφονται εύκολα με το χέρι. Ο χρήστης μπορεί να χρησιμοποιήσει το αλφάδι που είναι ενσωματωμένο στο clamp για να κάνει τη ζωή του ευκολότερη. Ο χειρισμός της συσκευής είναι προφανής (το μόνο “κρυφό” σημείο είναι ο διακόπτης που ενεργοποιεί την μικρομετρική ρύθμιση των στροφών στο πίσω μέρος) και το εγχειρίδιο χρήσης δίνει επαρκείς πληροφορίες για όλες τις δυνατότητες που παρέχονται.

Από τις πρώτες στιγμές της ακρόασης, δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που αντιλαμβάνεται αμέσως ο ακροατής. Πρώτον, ότι το σύστημα έχει ιδιαίτερα χαμηλούς μηχανικούς θορύβους, όντας στην πραγματικότητα εντελώς απόν από τον χώρο και την ηχητική ταυτότητα του συστήματος σε ό,τι αφορά το θέμα αυτό και, δεύτερον, ότι διαθέτει πολύ καλό έλεγχο χαμηλά, προσφέροντας έναν σαφώς ουδέτερο (ίσως και λίγο αυστηρό) χαρακτήρα. Σε ό,τι αφορά το πρώτο γνώρισμα, η υποκειμενική εντύπωση βρίσκεται σε συμφωνία με τα ευρήματα στο εργαστήριο: Πράγματι, το Titan II καταφέρνει να είναι ακόμη πιο ήσυχο από το πολύ καλό Titan I προσφέροντας μια ποιοτική βάση για ένα σύστημα ανάγνωσης με αξιώσεις. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο γνώρισμα, αυτό μπορεί να αποδοθεί, εν μέρει τουλάχιστον, στην κεφαλή. Το ταίριασμά της με το βραχίονα φαίνεται να είναι καλό με αποτέλεσμα το σύστημα ανάγνωσης να είναι όσο πρέπει γρήγορο. Με βάση την εμπειρία που είχα κατά τη δοκιμή, είναι σαφές ότι το ζευγάρι Titan II/Jelco SA-750L “σηκώνει” -για μην γράψω “απαιτεί”- μια πολύ καλύτερη κεφαλή. Παραμένει, βεβαίως, το ερώτημα γιατί δύο πλατό με παρόμοια απόκριση στην περιοχή γύρω και κάτω από τα 100Hz ακούγονται λίγο διαφορετικά (το Titan I είχε ακουστεί πιο ογκώδες, με βάση τις σημειώσεις της δοκιμής εκείνης) και ίσως μια απάντηση σε αυτό να είναι ότι το μεγαλύτερο μοντέλο είναι ακόμη πιο καθαρό χαμηλά, με ακόμη λιγότερους κραδασμούς και ασάφεια, δημιουργώντας αυτή την εντύπωση.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η απόδοση του Titan II πολύ χαμηλά είναι πραγματικά ιδιαίτερα αξιόλογη και φαίνεται ότι καθορίζει μια συγκεκριμένη άποψη της Delta Audio: Το πλατό ισορρόπησε πολύ καλά μεταξύ απόδοσης του όγκου και διατήρησης του ελέγχου, δεν έδειξε σε καμία περίπτωση τάσεις έμφασης ή υπερβολής, ακούστηκε γρήγορο και λεπτομερές και δεν είχε δυσκολία να δημιουργήσει μια επιβλητική αίσθηση στον χώρο, όταν το πρόγραμμα την επέβαλε. Η συνολική εντύπωση που σου δημιουργεί είναι ότι δεν προσθέτει κάτι στο τελικό αποτέλεσμα και αυτό, φυσικά, πρέπει να εκτιμηθεί θετικά σε μια τέτοια κατηγορία τιμής. Από την άλλη, πτωχές σε αυτή την περιοχή χαράξεις θα ακουστούν κάπως “λίγες” και χωρίς βάρος, δημιουργώντας την εντύπωση ότι κάτι λείπει, μια ένα χαρακτηριστικό που είναι, φυσικά, αναμενόμενο. Η καλή αυτή συμπεριφορά επεκτείνεται, όπως θα περίμενε κανείς και στην ανώτερη περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων. Τα ρυθμικά μέρη χαρακτηρίστηκαν από καλή ταχύτητα, ήταν γεμάτα και με καλή αίσθηση ροής με αποτέλεσμα ο ακροατής να απολαμβάνει την μουσική αβίαστα και χωρίς την αίσθηση ότι το σύστημα προσπαθεί περισσότερο από όσο πρέπει να γεμίσει τον χώρο. Η ταχύτητα στην συγκεκριμένη περιοχή μεταφράζεται σε αίσθηση διαύγειας και άνεσης, αναδεικνύει τα μικροδυναμικά που υπάρχουν στην ηχογράφηση και επιτείνει, ασφαλώς, τον ρεαλισμό. Επιπροσθέτως, σε συνδυασμό με τον πολύ χαμηλό θόρυβο του συστήματος αποτελούν την ιδανική βάση (καλύτερα, το σκοτεινό υπόβαθρο) επάνω στο οποίο μπορεί να κτιστεί η μεσαία και η ανώτερη περιοχή.
Το μεσαίο του Titan II στην συγκεκριμένη διαμόρφωση (δηλαδή με τον συγκεκριμένο βραχίονα και την συγκεκριμένη κεφαλή) είναι, σίγουρα, άξιο λόγου και αποτελεί ένα σημείο διαφοροποίησης του σε σχέση με το μικρότερο μοντέλο της εταιρίας. Και τα δύο Titan κινήθηκαν σε πολύ καλό επίπεδο ως προς τις δυνατότητες απόδοσης των λεπτομερειών και του layering και ήταν ξεκούραστα και ευχάριστα κατά την ακρόαση, ωστόσο το II, ήταν σημαντικά ανώτερο σε φυσικότητα, αίσθηση εγγύτητας και δύναμη περιγραφής. Με πιο πιθανό “ένοχο” την δυνατότητα του μεγαλύτερου μοντέλου να ανασύρει περισσότερες λεπτομέρειες από τον δίσκο, η περιγραφή των φωνών ήταν πιο ρεαλιστική, η περιγραφή της κίνησης πιο ξεκάθαρη και η αίσθηση της παρουσίας στον χώρο ιδιαίτερα ζωντανή. Με το Titan II στην θέση της αναλογικής πηγής, το σύστημα δεν έγινε σε καμία περίπτωση κουραστικό και φάνηκε να ανταποκρίνεται με χαρακτηριστική άνεση στα μακροδυναμικά του προγράμματος, δείγμα της καλής δυναμικής περιοχής (και αποτέλεσμα, και αυτό, των χαμηλών μηχανικών θορύβων).
Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων είχε καλή έκταση και το σύστημα ακούστηκε γρήγορο, στα μέτωπα, με καλό σώμα και πολύ καλές αποσβέσεις. Γενικά, δημιούργησε την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ευχάριστο χαρακτήρα, ήπια σκοτεινό (κάτι που, σε προσωπικό επίπεδο, προτιμώ) με καλό αρμονικό πλούτο και καλές δυνατότητες παράθεσης λεπτομερειών. Η στερεοφωνική εικόνα χαρακτηρίστηκε από καλό βάθος, σαφή όρια στον χώρο με καλή περιγραφή των λεπτομερειών και σταθερό εστιασμό των μεμονωμένων ακουστικών αντικειμένων. Οι μεγάλες ορχήστρες είχαν επιβλητική παρουσία και το σύστημα φάνηκε απόλυτα ικανό να περιγράψει την κίνηση και την αίσθηση του χώρου και του αέρα μεταξύ των οργανικών ομάδων, αφήνοντας σοβαρές υποσχέσεις για τις δυνατότητές του αν συνοδευτεί από μια πραγματικά καλή κεφαλή.

Τελικώς...

... είναι σαφές ότι το μεγαλύτερο μοντέλο της Delta Audio δεν αποτελεί μια προσχηματική προσθήκη στον κατάλογο των προϊόντων της εταιρίας, απλώς για να υπάρχει και μια ακριβότερη πρόταση. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς βελτιώσεων με ουσία, οι οποίες προσεγγίζουν τα όρια στα οποία μπορεί να φτάσει η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική που έχει επιλέξει ο Έλληνας κατασκευαστής. Το όλο εγχείρημα πρέπει να κριθεί απόλυτα επιτυχές, καθώς -παρά το γεγονός ότι οι ομοιότητες του Titan II με το Titan I είναι, μάλλον, περισσότερες από τις διαφορές τους- το τελικό αποτέλεσμα είναι σαφώς ανώτερο σε ουσιώδη σημεία, κυριότερο των οποίων είναι, φυσικά, οι μηχανικοί θόρυβοι που είναι εξαιρετικά χαμηλοί. Με αυτά τα διαπιστευτήρια, είναι δίκαιο να πει κανείς ότι το “μεγάλο” πλατό της Delta μπορεί να αποτελέσει μια κορυφαία αναλογική πλατφόρμα η οποία έχει τις δυνατότητες να αναδείξει κάθε βραχίονα και κεφαλή ανάλογης ποιότητας.