McIntosh Laboratory C2500/MC275 VI

Ο C2500 απαιτεί 186mVrms για να αποδώσει 1Vrms στην έξοδο από τις εισόδους line με τις τιμές αυτές να γίνονται 1.88mVrms στην είσοδο phono (MM) και 0.189mV από την είσοδο MC (ρυθμισμένη στα 400Ω). Οι επιδόσεις αυτές αντιστοιχούν σε κέρδος 14.6dB για την κυρίως προενισχυτική βαθμίδα, 40dB για το στάδιο προενίσχυσης ΜΜ και 60dB για το στάδιο προενίσχυσης MC. Τα περιθώρια υπερφόρτωσης του προενισχυτή είναι υψηλά καθώς θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από 1.5Vrms στην είσοδο προκειμένου να εμφανίσει ψαλιδισμό στο σήμα εξόδου, λίγο πιο πάνω από τα 8.3Vrms.
Η απόκριση συχνότητας είναι εκτεταμένη και το κύκλωμα φθάνει άνετα τα 80kHz (-0.75dBr) στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων ενώ χαμηλά είναι ορατή μια ήπια αποκοπή από τα 50Hz η οποία ωστόσο είναι ελάχιστη συνολικά και δεν ξεπερνά τα 0.4dBr στα 10Ηz. Η ομοιότητα των καναλιών είναι εξαιρετική (από τις καλύτερες που έχουμε μετρήσει) και υπόσχεται πολύ σοβαρές δυνατότητες σε θέματα στερεοφωνικής εικόνας. Η διαφωνία των καναλιών (με στάθμη αναφοράς στην έξοδο 1Vrms/10kHz) είναι καλή στα -82dBr περίπου, ενώ το tracking του ρυθμιστικού στάθμης έχει μέγιστη απόκλιση (μεταξύ των καναλιών) 0.03dBr, σε μεγάλες εξασθενήσεις και πολύ μικρότερη (0.003dBr και 0.015dBr) σε μεσαίες και χαμηλές εξασθενήσεις αντιστοίχως.
Το φάσμα του σήματος εξόδου (με στάθμη αναφοράς το 1Vrms) περιλαμβάνει μια σειρά αρμονικών με ισχυρότερη την δεύτερη στα -90dBr περίπου, ενώ το σύνολο των υπόλοιπων βρίσκεται κάτω από τα -100dBr. Ο θόρυβος στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων παραμένει χαμηλός με μοναδική παρατήρηση μια έξαρση λίγο πάνω από τα 30kHz η οποία πιθανώς οφείλεται στην επίδραση κάποιου κυκλώματος ελέγχου.

Οι στατικές μετρήσεις θορύβου δείχνουν ένα πολύ ήσυχο κύκλωμα καθώς με στάθμη αναφοράς το 1Vrms στην έξοδο ο λόγος σήματος προς θόρυβο έφτασε τα -99dBr(A) ενώ με στάθμη αναφοράς το 0.1Vrms η τιμή ήταν -79dBr(A). Το φάσμα του θορύβου (χωρίς σήμα και με τις εισόδους βραχυκυκλωμένες) περιλαμβάνει ελάχιστα ευρήματα, τα οποία θα πρέπει να αποδοθούν σε θόρυβο από το τροφοδοτικό και βρίσκονται, σχεδόν στο σύνολό τους, κάτω από τα -100dBr, με στάθμη αναφοράς το 0.1Vrms στην έξοδο. Οι στατικές μετρήσεις δείχνουν ένα κύκλωμα με χαμηλές παραμορφώσεις, καθώς μετρήσαμε 0.005% THD+N και 0.001% IMD (κατά SMPTE) για στάθμη εξόδου 1Vrms.
Το διάγραμμα μεταβολής της αρμονικής παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την συχνότητα επιβεβαιώνει την πρώτη μέτρηση σε ότι αφορά το ένα κανάλι και δείχνει κάπως αυξημένες τιμές στο άλλο, κάτι που, πιθανώς, μπορεί να αποδοθεί σε διαφορές μεταξύ των δύο λυχνιών που διαχειρίζονται το σήμα. Οι σχετικές καμπύλες είναι ιδιαίτερα ομαλές και δείχνουν κάποιες αυξητικές τάσεις σε πολύ υψηλές συχνότητες, πάνω από τα 20kHz.

To διάγραμμα μεταβολής της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη δείχνει σταθερή συμπεριφορά μεταξύ 2Vrms και 6Vrms στην έξοδο και γρήγορη αύξηση της παραμόρφωσης από τα 7Vrms και πάνω καθώς αρχίζει η υπερφόρτωση.
Ο προενισχυτής phono εμφανίστηκε αρκετά αθόρυβος (μέσω της εισόδου MC μετρήσαμε -68.1dBr(Α) με στάθμη αναφοράς 1Vrms στην έξοδο και με καλή ακρίβεια στην αποέμφαση RIAA με την μέγιστη απόκλιση να είναι 0.7dBr (στα 3180μS). Πολύ μικρές ήταν και οι διαφορές στην υλοποίηση της καμπύλης μεταξύ των δύο καναλιών με μέγιστη απόκλιση τα 0.18dBr στα 3180μS.

Ο ενσωματωμένος DAC φαίνεται να έχει πολύ καλές δυνατότητες καταστολής του jitter καθώς σχετική καμπύλη (για jitter 80nS p-p) κινείται συστηματικά κάτω από τα -50db, επίδοση ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αν αναλογιστεί κανείς ότι το ψηφιακό interface που χρησιμοποιεί ο C2500 είναι το CS8416 το οποίο δεν προσφέρει καταστολή στις χαμηλές και μεσαίες συχνότητες. Προφανώς, η McIntosh έχει κάνει κάποια... ταχυδακτυλουργία εδώ, για την οποία δεν γίνεται καμία αναφορά!
Η γραμμικότητα στάθμης του μετατροπέα κινείται σε μέτρια επίπεδα με το σχετικό διάγραμμα να εμφανίζει τα πρώτα ίχνη απόκλισης λίγο μετά τα -90dBFS και να αποκλίνει σοβαρά μετά τα -100dBFS.

H διαμόρφωση του σήματος από θόρυβο φαίνεται να κινείται, επίσης σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το σχετικό διάγραμμα περιλαμβάνει ίχνη (κυριολεκτικά) θορύβου σε συχνότητες ενδοδιαμόρφωσης που αντιστοιχούν σε θόρυβο που προέρχεται από το τροφοδοτικό και κάποια προϊόντα ενδοδιαμόρφωσης από πολύ χαμηλές συχνότητες που γίνονται εμφανή στην βάση της θεμελιώδους. Δεν αποκλείεται αυτά να οφείλονται σε jitter που εισάγει το κύκλωμα αν και το γεγονός ότι η στάθμη τους βρίσκεται κάτω από τα -120dBFS κάνει τη συζήτηση μάλλον ακαδημαϊκή.
Το διάγραμμα θορύβου και παρεμβολών του μετατροπέα, τέλος, δείχνει ένα πολύ ήσυχο κύκλωμα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

O MC275 απέδωσε κάτι παραπάνω από 90Wrms σε φορτίο 8Ω, τιμή η οποία μειώθηκε (όπως συμβαίνει συνήθως σε ενισχυτές με λυχνίες στο στάδιο εξόδου) στα 47Wrms όταν το φορτίο έγινε 4Ω, για παραμόρφωση 3%. H μέτρηση της μέγιστης ισχύος έγινε από την λήψη των 8Ω. Η επίδοση αυτή είναι φυσικά συμβατή με την επίσημη προδιαγραφή του ενισχυτή ο οποίος αναφέρεται ότι αποδίδει 75Wrms/8Ω με παραμόρφωση μικρότερη του 0.5%. Η ευαισθησία του τελικού είναι 1.8Vrms. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο υπολογισμός του συντελεστή απόσβεσης. Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της τοπολογίας των McIntosh/Grow είναι ότι αντίσταση εξόδου της κινείται σε σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα των συνηθισμένων τοπολογιών push-pull, επομένως ο συντελεστής απόσβεσης με τυπικό φορτίο 8Ω αναμένεται να είναι υψηλότερος. Και, πράγματι, ο MC275 έχει την καλύτερη επίδοση που έχουμε δει από υλοποίηση με λυχνίες, φθάνοντας το 30,3 (η ίδια η McIntosh αναφέρει 22), προσεγγίζοντας τιμές ημιαγωγικών κυκλωμάτων.
Η επίδοση αυτή έχει, φυσικά της επιπτώσεις της στην απόκριση. Με φορτίο 8Ω οι σχετικές καμπύλες αποκαλύπτουν ένα κύκλωμα με πολύ ομαλή συμπεριφορά. Στην περιοχή των χαμηλών, ο ενισχυτής βρίσκεται στο -0.75dBr στα 10Hz, ενώ ψηλά η ίδια αποκοπή εμφανίζεται στα 40kHz. Περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι η απόκριση με σύνθετο φορτίο όπου η μέγιστη συνολική απόκλιση είναι μικρότερη από 0.5dBr, επίδοση εξωπραγματική για στάδιο εξόδου με λυχνίες (η καλύτερη επίδοση μέχρι σήμερα ήταν αυτή του Copland CTA-506 με τον μισό περίπου συντελεστή απόσβεσης). Οι διαφορές μεταξύ των καναλιών είναι πολύ μικρές, σημαντικά κάτω από το 0.1dBr.
Το διάγραμμα ισχύος σε συνάρτηση με την συχνότητα σε σταθερή παραμόρφωση (1% THD+N) παραμένει γύρω από τα 80Wrms επιβεβαιώνοντας πλήρως (και με διαφορετικό τρόπο) την προδιαγραφή του κατασκευαστή.

To φάσμα του σήματος εξόδου με σήμα 1kHz περιλαμβάνει μια σειρά από αρμονικές, ισχυρότερη των οποίων είναι η δεύτερη (στα -60dBr). Αρκετά ενδιαφέρον σημείο στο συγκεκριμένο διάγραμμα είναι η τάση του ενισχυτή προς σχετικώς υψηλές τιμές ενδοδιαμόρφωσης. Τα σχετικά ευρήματα σχετίζονται -προφανώς- με τον θόρυβο του τροφοδοτικού (στα 50/100Hz) αλλά και η στατική μέτρηση κινήθηκε σε λίγο υψηλότερο του αναμενόμενου επίπεδο (στα 0.087% κατά SMPTE). Οι στατικές τιμές παραμόρφωσης ήταν αισθητά χαμηλότερες, στα 0.125% (1/3 της ισχύος στα 8Ω) και 0.292% στα 4Ω.
Ο MC275 είναι ένας αθόρυβος ενισχυτής. Με στάθμη αναφοράς το 1Wrms, ο στατικά μετρημένος λόγος σήματος προς θόρυβο φθάνει τα -99.5dBr(A) και το σχετικό φάσμα περιλαμβάνει μόνο συνιστώσες από το hum του τροφοδοτικού, στο σύνολό τους κάτω από τα -100dBr.

To διάγραμμα της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την συχνότητα κινείται συστηματικά κάτω από το 0.1% (για το δεξί κανάλι) και μεταξύ 0.3% και 0.1% για το αριστερό, με μικρές αυξητικές τάσεις προς τις χαμηλές και πολύ υψηλές συχνότητες.
Η παραμόρφωση σε συνάρτηση με την ισχύ εξόδου και το φορτίο εξελίσσεται όπως θα περίμενε κανείς. Ο ενισχυτής κινείται σε υψηλότερο επίπεδο από πλευράς παραμόρφωσης στα 4Ω (η μέτρηση έγινε από το tap των 8Ω) και έχει μικρότερη μέγιστη ισχύ. Με φορτίο 4Ω κινείται στην περιοχή του 0.15% για ισχύ πάνω από τα 10Wrms με την υπερφόρτωση να ξεκινά αμέσως μετά τα 70Wrms. Για παραμόρφωση 0.5% η ισχύς εξόδου είναι, με εκνευριστική ακρίβεια θα έλεγε κανείς, 75Wrms...

Τέλος, η απόκριση του ενισχυτή σε τετραγωνικό σήμα είναι ιδιαίτερα ομαλή χωρίς ορατά προβλήματα (με λίγη προσπάθεια μπορεί κανείς να δει ένα ελάχιστο overshoot). Ο χρόνος ανόδου υπολογίστηκε στα 4.9μS (τιμή που αντιστοιχεί σε ένα εύρος λίγο μεγαλύτερο των 70kHz) και ο ρυθμός ανύψωσης στα 14.3V/μS.