SRM Arezzo Reference/Moth 1000 Incognito

Το στήσιμο του Reference δεν κρύβει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία, ιδιαίτερα αν κάνει κάποιος τον κόπο να ρίξει μια ματιά στις λακωνικές αλλά ιδιαιτέρως σαφείς οδηγίες που συνοδεύουν το πλατό. Το μόνο σημείο που θα πρέπει να προσέξει κανείς είναι η θέση των μεταλλικών επιφανειών στις οποίες πατούν οι ακίδες η οποία θα πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της ανάλογης εσοχής της βάσης και να μην ακουμπά στην περίμετρό της. Οι πέντε, συνολικά, ιμάντες που χρησιμοποιεί το σύστημα περιστροφής του Reference τοποθετούνται εύκολα. Η ρύθμιση του βραχίονα ακολουθεί την κλασική διαδικασία. Προσωπικά, βρήκα το ρυθμιστικό της δύναμης αντιολίσθησης κάπως ασαφές και παρά το γεγονός ότι συμφωνώ με την ιδέα ότι ο υπερβολικός ζήλος στην ενασχόληση με την συγκεκριμένη ρύθμιση δεν είναι κάτι το ζητούμενο, θα προτιμούσα να υπάρχει μια σαφής κλίμακα. Τέλος, καθώς το συγκεκριμένο μοντέλο είχε τη βάση για τους βραχίονες των Rega/Moth η αλλαγή βραχίονα γίνεται με σχετική ευκολία.
Η αξιολόγηση του συστήματος Reference/Moth 1000 έγινε σε δύο βήματα. Αρχικώς, πραγματοποιήθηκαν ακροάσεις του πλατό με τον μικρότερο βραχίονα της δοκιμής (Mk3) και στην συνέχεια, αφού τοποθετήθηκε ο Moth 1000 και έγιναν οι σχετικές ρυθμίσεις, ακολούθησε ο κύριος όγκος των ακροάσεων.
Και στις δύο εκδοχές του (με την ίδια κεφαλή), το Reference αντικατέστησε το πλατό αναφορά (Linn Sondek LP12/Ittok/Karma) και οδήγησε το υπόλοιπο, γνωστό, σύστημα (Melos Plus Series Line, Parasound HCA3500, ATC SCM-50PSL) με προενισχυτή photo τον RHQ-10 της Rotel.

Η γενική εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας τον συνδυασμό Reference/Moth Mk3 κινείται στους ίδιους άξονες με αυτή που είχα σχηματίσει και από το μικρότερο Arezzo αλλά, σίγουρα, βρίσκεται σε ανώτερο επίπεδο: Έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα διαυγές, ευχάριστο στο άκουσμα, με πολύ καλές δυνατότητες σε θέματα λεπτομέρειας και χαμηλούς μηχανικούς θορύβους το οποίο ακούγεται ζωντανό, πλήρες και χωρίς ιδιαίτερες αποκλίσεις από την ουδετερότητα χαμηλά, με σταθερή, σαφώς καθορισμένη στερεοφωνική εικόνα. Η πολύ καλή αυτή επίδοση με τον “μικρό” βραχίονα δεν εκπλήσσει, αφού δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο Moth Mk3 είναι, στην ουσία, ένας καινούριος, βελτιωμένος RB300 και ο συγκεκριμένος βραχίονας έχει γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο του αναλογικού audio. Με αυτά ως δεδομένα, η πίεση μεταφέρεται στον Moth 1000 του οποίου το κόστος είναι υπερδιπλάσιο του Mk3 στην βασική έκδοση και κάτι παραπάνω στην έκδοση Incognito. Πέρα από την περιγραφή του ακουστικού χαρακτήρα του συστήματος με τον Moth 1000 λοιπόν, θα πρέπει να απαντηθεί και το ερώτημα: “Αξίζει τον κόπο να δαπανήσει κανείς τα παραπάνω χρήματα και να ανέβει από τον Mk3 στον 1000 (RB303 και RB1000 αντιστοίχως);

Η γρήγορη απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι, ναι. Αν ο συνδυασμός Reference/Mk3 επαύξησε τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας του απλού Arezzo, ο συνδυασμός Reference/Moth 1000 είναι, πραγματικά, ένα διαφορετικό αναλογικό σύστημα, που αφήνει το μικρότερο μοντέλο αρκετά πίσω και εξερευνά (ίσως) τα όρια της συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής που έχει επιλέξει η SRM.
H πρώτη εντύπωση που έχεις ακούγοντας το Reference/Moth 1000 είναι αυτή της τονικής ισορροπίας και των πολύ χαμηλών θορύβων. Αν επιλέξεις προσεκτικά του δίσκους που θα ακούσεις, βρίσκεσαι απέναντι από έναν μηχανισμό περιστροφής που πραγματικά τραβά την προσοχή σου με την σταθερότητά του. Το Arezzo Reference είναι ένα από τα πιο αθόρυβα αναλογικά συστήματα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό και αυτό ακούγεται! Η δυναμική αντίθεση περιγράφεται άψογα και ιδιαίτερα δύσκολοι δίσκοι με περιεχόμενο σε χαμηλή στάθμη αποδόθηκαν χωρίς σοβαρά προβλήματα και χωρίς να προκαλούν την (συνήθη) νοσταλγία για ένα καλό και αθόρυβο ψηφιακό σύστημα. Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσει κανείς το πού οφείλεται αυτό (στον κινητήρα, στο Kinetic Drive ή σε κάτι άλλο) αλλά είναι γεγονός: Οι μηχανικοί θόρυβοι απουσιάζουν και το Reference δίνει την εντύπωση ενός άψογα δεμένου συστήματος.
Η πολύ καλή μηχανική συμπεριφορά σε θέματα κραδασμών φαίνεται να έχει την θετική επίδρασή της και στην στερεοφωνική εικόνα. Η Audio Technica AT-OC9 III είχε φανεί πολύ καλή στον τομέα αυτό κατά την δοκιμή του μικρού Arezzo και ο συνδυασμός Reference/Moth 1000 αποδείχθηκε ικανός να την αξιοποιήσει ακόμη περισσότερο. Έτσι, η εικόνα του συστήματος φάνηκε να διαθέτει καλό πλάτος με αρκούντως σαφή εστιασμό των μεμονωμένων ηχητικών πηγών, αίσθηση του βάθους και καλές δυνατότητες μεταφοράς λεπτομερειών που συνθέτουν την αίσθηση χώρου της ηχογράφησης. Κάνοντας συγκρίσεις μεταξύ των σημειώσεων των δύο δοκιμών (Arezzo και Arezzo Reference) φάνηκε ότι το δεύτερο εστιάζει την εικόνα λίγο πιο πίσω από τον οριζόντιο άξονα των ηχείων δημιουργώντας μια ρεαλιστική αίσθηση “απόστασης” από την σκηνή που αρέσει σε πολλούς, κάτι που δεν φάνηκε να έχει παρατηρηθεί στο μικρότερο μοντέλο.

Από πλευράς τονικής ουδετερότητας, το Reference/Moth 1000 εμφανίστηκε βελτιωμένο σε σχέση με τον συνδυασμό Reference/Mk3. Φάνηκε να διαθέτει πολύ καλή έκταση χαμηλά και να ισορροπεί άψογα σε θέματα όγκου/ελέγχου, όπου δεν υπάρχει κανενός είδους υπερβολή ή τονισμός. Το σύστημα διατηρεί την ταυτότητα που έχει επιλέξει ο παραγωγός του δίσκου, περιγράφει άνετα τις λεπτομέρειες που περιλαμβάνονται και δεν δείχνει να έχει άποψη ή να κολακεύει το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό ίσως, αρχικώς, δημιουργήσει την εντύπωση ότι έχεις να κάνεις με μια κάπως στεγνή προσωπικότητα, αλλά δεν χρειάζονται παρά λίγα λεπτά της ώρας για να αξιολογήσεις θετικά την ειλικρίνεια του πλατό, το οποίο αποδείχθηκε εξίσου ικανό να γεμίσει τον χώρο με ηλεκτρονικούς ήχους, να περιγράψει τον επιβλητικό όγκο της συμφωνικής ορχήστρας και, χωρίς δυσκολία, να περάσει την αίσθηση του ρυθμού στους ακροατές.
Η μεσαία περιοχή φαίνεται να ανήκει, σχεδόν αποκλειστικά, στην Audio Technica: Χωρίς τάσεις υπερβολής, με πολύ καλή λεπτομέρεια και αέρα, δεν θα κουράσει ποτέ, αντίθετα εντυπωσιάζει σε μεγάλα χορωδιακά έργα με τον τρόπο που περιγράφει την σύνθεση και την κίνηση της χορωδίας και στα σόλο με τον τρόπο που εστιάζει τις μεμονωμένες φωνές στον χώρο και την ποιότητα και τη λεπτομέρεια στις περιγραφές. Ψηλά, το σύστημα φάνηκε να έχει καλή έκταση και να είναι αρκετά γρήγορο, με καλές δυνατότητες περιγραφής των μετώπων, καλό (ίσως ελάχιστα υπερβολικό) σώμα και μάλλον ταχύτερες αποσβέσεις σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει από το πλατό/κεφαλή αναφοράς. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ξεκούραστο, με αίσθηση φωτεινότητας και αέρα και υπερτερεί ελάχιστα, αλλά ακουστά, σε θέματα λεπτομέρειες σε σύγκριση με τον συνδυασμό Reference/Mk3, δείγμα -πιθανόν- ότι ο Moth 1000 προσφέρει μεγαλύτερες δυνατότητες εξαγωγής πληροφορίας από τον δίσκο.
Άφησα για το τέλος ένα θέμα που άπτεται του ταιριάσματος της Audio Technica AT-OC9 III με τον Moth 1000 και όχι με την ποιότητα του συστήματος καθεαυτού: Η ακατανόητη (για τον υποφαινόμενο) τάση ορισμένων κατασκευαστών να μη δίνουν τα σωστά τεχνικά χαρακτηριστικά δεν επιτρέπει τον θεωρητικό προσδιορισμό της συχνότητας συντονισμού του συγκεκριμένου συστήματος, αλλά με βάση τις μετρήσεις φαίνεται ότι αυτή βρίσκεται χαμηλότερα από όσο θα έπρεπε. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια νευρικότητα στο tracking όταν ο δίσκος έχει σημαντικές παραμορφώσεις στην επιφάνειά του κάτι που φάνηκε και κατά τις ακροάσεις (εξ ου και το σχόλιο στην αρχή του κειμένου αυτού περί “προσεκτικής επιλογής των δίσκων”) και μπορεί, επίσης, να επηρέασε ορισμένες μετρήσεις. Επίσης (μπορεί να) σημαίνει ότι RB1000 και κατ΄ επέκτασιν ο Moth 1000 ίσως έχουν ελαφρύνει σε σχέση με παλαιότερα μοντέλα, επομένως οι κεφαλές που κάποτε εθεωρούντο κλασικές επιλογές να μην είναι πλέον τέτοιες.

Τελικώς...

... το Arezzo Reference αποδείχθηκε αντάξιο του ονόματος του: Ενσωματώνοντας όλα τα... “κόλπα” των Βρετανών, είναι πράγματι το κορυφαίο πλατό της σειράς, εξαντλώντας κατά πάσα πιθανότητα τα όρια της συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής. Το δέσιμό του με τον Moth 1000 αποδείχθηκε πολύ καλό και το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει τις αρχικές επιλογές: Έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό αναλογικό σύστημα που θα τιμήσει κάθε σοβαρή δισκοθήκη!