VPI Traveler/Shelter 301 II

Ένα από τα χαρακτηριστικά που πραγματικά με εξέπληξε ευχάριστα στην περίπτωση του Traveler ήταν, χωρίς αμφιβολία, η ευκολία του αρχικού του στησίματος, κάτι που αποκτά μεγάλη σημασία, όταν διαπιστώσεις ότι το πλατό παραδίδεται πλήρως αποσυναρμολογημένο. Μέσα στη συσκευασία θα βρεις ο,τι χρειάζεσαι (ακόμη και έναν ηλεκτρονικό ζυγό για τη ρύθμιση της δύναμης ανάγνωσης), το κατάλληλο προτράκτορ για τη ρύθμιση της κεφαλής και ένα ιδιαίτερα καλογραμμένο και σαφές εγχειρίδιο. Ο βραχίονας τοποθετείται πανεύκολα (και βγαίνει εξίσου εύκολα, κάτι πολύ σωστό, επειδή το σφίξιμο της κεφαλής πρέπει να γίνεται με τον βραχίονα έξω από το σασί, ώστε να μην μεταφέρονται ροπές στα έδρανα) και η ρύθμιση της δύναμης ανάγνωσης και της VTA ιδιαίτερα απλή υπόθεση. Αυτό που δίνει πρόσθετη αξία στην απλότητα του Traveler είναι η αίσθηση ποιότητας που έχεις όταν τελειώσεις. Ακόμη και η πλαστική βίδα στην βάση του βραχίονα δεν σε ανησυχεί (αν και ορισμένοι πολύ ενθουσιώδεις θα πρέπει να προσέξουν και να μην υπερβάλλουν, δίνοντας σημασία στο ότι η VPI προβλέπει να την σφίγγεις μάλλον με το χέρι και όχι με κάποιο εργαλείο) καθώς όλα δείχνουν να εφαρμόζουν και λειτουργούν άψογα. Συνολικά, από την αρχική αποσυσκευασία μέχρι τον πρώτο δίσκο, ο χρόνος δεν θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος από μισή ώρα (μαζί με την ανάγνωση των οδηγιών).
Το Traveler συνοδεύτηκε κατά τη δοκιμή του με μια κεφαλή 301 ΙΙ της Shelter. Πρόκειται για μια κεφαλή κινητού πηνίου με μαγνητικό σύστημα από κράμα Σαμαρίου/Κοβαλτίου, πηνία από χαλκό υψηλής καθαρότητας, στέλεχος κατασκευασμένο από βόριο επικαλυμμένο με αλουμίνιο και σώμα, επίσης, από αλουμίνιο.

Το πλατό αντικατέστησε το αναλογικό σύστημα αναφοράς που χρησιμοποιώ σε τακτική βάση (Linn Sondek LP12/Ittok/Karma) και οδήγησε τον προενισχυτή phono RHQ-10 της Rotel. Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό, με προενισχυτή τον Melos Plus Series Line, τελικό ενισχυτή τον Parasound HCA-3500 και ηχεία τα ATC SCM-50PSL.
Η πρώτη εντύπωση από το Traveler είναι ότι έχεις να κάνεις με ένα αναλογικό σύστημα λεπτομερές, με χαμηλούς μηχανικούς θορύβους, ήπια εμφατικό χαμηλά και με πολύ καλές δυνατότητες σε θέματα στερεοφωνικής εικόνας. Το συνολικό αποτέλεσμα κερδίζει αμέσως τον ακροατή, όντας ταυτόχρονα ξεκούραστο και λεπτομερές, επιβλητικό αλλά ισορροπημένο. Προσωπικά μου δημιούργησε την εντύπωση ότι έχω να κάνω με μια σύγχρονη άποψη για το πώς πρέπει να είναι ο αναλογικός ήχος σήμερα, άποψη η οποία φαίνεται να συνδυάζει επιτυχώς αυτό που αρέσει στους φίλους του βινυλίου σε επίπεδο “χαρακτήρα” με το όριο στο οποίο μπορεί να φτάσει μια κορυφαία χάραξη. Είναι, κατά τη γνώμη μου, χαρακτηριστική η άνεση με την οποία ο συνδυασμός Traveler/Shelter ακολούθησε τις δυνατότητες του κάθε δίσκου που άκουσα, αποκαλύπτοντας τις (καθοριστικές όπως τις βλέπω εγώ) αδυναμίες των συνηθισμένων εκδόσεων με την υπερβολική συμπίεση και την πολύ μέτρια εικόνα και ξεδιπλώνοντας έναν άψογο, συχνά στα όρια της συγκίνησης, χαρακτήρα όπου ο δίσκος είχε πραγματικά στοιχεία ποιότητας. Διαλέγεις και παίρνεις: Στην πρώτη περίπτωση το να ακούς βινύλια είναι αστείο πράγμα αν θέλουμε να μιλάμε με όρους πιστότητας. Στην δεύτερη περίπτωση, μπορείς να καταλάβεις πολύ καλά τι κερδίζει πολλούς από τους φίλους της υψηλής πιστότητας στο βινύλιο. Από αυτή την πλευρά και μόνο, το Traveler θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια άκρως επιτυχημένη πρόταση.

Αφήνοντας κατά μέρος τις γενικότητες, οι λεπτομέρειες είναι εξίσου σημαντικές και ενδιαφέρουσες. Χαμηλά, το σύστημα φάνηκε να διαθέτει καλή έκταση και όγκο και να ισορροπεί ευχάριστα μεταξύ του εμφατικού και του ουδέτερου. Ο “όγκος” που φαίνεται στην απόκριση συχνότητας, μετουσιώνεται σε άποψη, όσο χρειάζεται εμφανή ώστε να σου τραβήξει την προσοχή. Το πλατό γεμίζει τον χώρο άνετα και περιγράφει την περιοχή με λεπτομέρεια και σε σωστή κλίμακα, χωρίς να μεγεθύνει μεμονωμένα όργανα ή ομάδες οργάνων. Τα ρυθμικά μέρη είναι γρήγορα με καλές δυνατότητες περιγραφής και πολύ καλή παρουσία ενώ η μεγάλη ορχήστρα εμφανίζεται επιβλητική, με αέρα και πολύ σαφείς διαστάσεις. Η μεσαία περιοχή χαρακτηρίζεται από σαφήνεια, δημιουργεί την αίσθηση ότι ο ακροατής βρίσκεται σε μια μέση απόσταση από τα τεκταινόμενα, χωρίς να καταπιέζεται ποτέ, είναι φωτεινή και ευχάριστη. Μπορείς να ακούσεις επί πολλή ώρα χωρίς το παραμικρό ίχνος κόπωσης, με τα φωνητικά να έχουν ουσία στις διαστάσεις, την κίνηση και την δυνατότητα εστιασμού τους. Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων δημιουργεί μια εντύπωση έκτασης, άνεσης στην περιγραφή των λεπτομερειών και είναι σε θέση να μεταφέρει το αρμονικό περιεχόμενο της ηχογράφησης στο χώρο. Το σύστημα ακούστηκε, ίσως, λίγο αργό στην ατάκα (σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει) με πολύ καλό σώμα και πολύ καλές αποσβέσεις που διατηρούν τη λεπτομέρειά τους ακόμη και όταν προσεγγίσουν πολύ χαμηλές στάθμες, έκφραση στην πράξη της πολύ καλής δυναμικής περιοχής και των χαμηλών μηχανικών θορύβων. Με τον βραχίονα να παίζει, ασφαλώς, σημαντικό ρόλο στο σωστό τράκινγκ, η Shelter 301 ΙΙ φάνηκε εξαιρετική για την τιμή της σε θέματα στερεοφωνικής εικόνας. Η σκηνή είχε σαφείς διαστάσεις, πολύ καλό βάθος που της έδωσε μια ανάγλυφη αίσθηση, αέρα μεταξύ των μεμονωμένων ηχητικών πηγών και σταθερό εστιασμό, κάνοντας την ακρόαση μιας καλής ηχογράφησης/χάραξης πραγματικά απολαυστική και εκνευρίζοντας τους ακροατές όταν ο δίσκος ήταν κατώτερος των προσδοκιών. Το Traveler είναι το τελευταίο (μέχρι την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές) μιας σειράς πλατό, διαφόρων τιμών και σχεδιαστικών προσεγγίσεων, που δείχνει, κατά τη γνώμη μου πεντακάθαρα, ότι οι τεχνικές κατασκευής των συστημάτων ανάγνωσης έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις δυνατότητες του μέσου. Αναρωτιέται κανείς μήπως η επόμενη εξέλιξη στο βινύλιο (στο μέτρο που είναι πιθανή μια εξέλιξη, με βάση τις δυνάμεις της αγοράς), θα πρέπει να επικεντρωθεί στην διαδικασία παραγωγής των δίσκων. Τέτοιες σκέψεις, εμπνευσμένες από την ακρόαση ενός πλατό με κόστος 1.500 ευρώ (και κάτω από τα δύο χιλιάρικα με την κεφαλή), σε κάνουν να χαμογελάς, χωρίς να το συνειδητοποιείς...

Τελικώς...

... στοιχίζοντας κάτω από τις δύο χιλιάδες ευρώ μαζί με την κεφαλή, το Traveler αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα αυτού που θα χαρακτήριζε κανείς “μεσαία κατηγορία” στα συστήματα βινυλίου. Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα αποτελεί μια σημαντική επένδυση, αλλά η αλήθεια είναι ότι αξίζει τον κόπο: Απλό, εύκολο στο στήσιμο και κατασκευασμένο με προσοχή στη λεπτομέρεια, προσφέρει αυτό που, κατά τεκμήριο, αγαπάμε όλοι στα αναλογικά συστήματα: Καλοσχεδιασμένη ηχητική άποψη, δυνατότητα εξαγωγής της λεπτομέρειας από το αυλάκι του δίσκου, ισορροπημένη παρουσία. Κάποιοι το λένε “ψυχή” και ίσως να έχουν δίκιο. Εγώ θα παραμείνω στον χαρακτηρισμό “σωστό”. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.