McIntosh Labs ΜΕΝ220

Κατά την εργαστηριακή εκτίμηση του MEN220 πραγματοποιήσαμε δύο ομάδες μετρήσεων. Αυτές που αφορούν στην ποιότητά του ως ψηφιακός επεξεργαστής και περιέλαβαν όλες τις προβλεπόμενες, από την σύσταση AES17, μετρήσεις για ψηφιακά συστήματα με αναλογικές εισόδους και εξόδους και αυτές που αφορούν στον τρόπο λειτουργίας του. Στις τελευταίες περιλάβαμε απόκριση συχνότητας με την διόρθωση ενεργοποιημένη (σε ρυθμό Focus και Global), απόκριση συχνότητας με διαφορετικές καμπύλες voicing και μετρήσεις RTA (Real Time Analysis) της ακουστικής του χώρου πριν και μετά την διόρθωση.
Όσον αφορά στις επιδόσεις του στις μετρήσεις κατά AES17, ο ΜΕΝ220 δεν άφησε και πολλά περιθώρια για παράπονα. Η απόκριση συχνότητας έχει ελάχιστες αποκλίσεις πολύ μικρότερες του 0.1dB, η ομοιότητα των καναλιών είναι υποδειγματική και τα περιθώρια υπερφόρτωσης αρκετά ψηλά καθώς χωρίς να εισάγει κέρδος η μέγιστη στάθμη εξόδου ξεπερνά τα 5Vrms κοντά στο όριο του ψαλιδισμού. Αυτό σημαίνει ότι με έναν λογικά ευαίσθητο τελικό δεν θα έχετε πρόβλημα να τοποθετήσετε τον επεξεργαστή μετά τον προενισχυτή.

Οι παραμορφώσεις κινήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα, ελάχιστα κάτω από το 0.004% για όλο το φάσμα και έδειξαν αυξητικές τάσεις καθώς η έξοδος φτάνει κοντά στο όριο των μετατροπέων (0dBFS) αφού είδαμε τιμές κοντά στο 3% για στάθμες -1dBFS. Η συμπεριφορά αυτή φαίνεται καλύτερα στο διάγραμμα της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη, όπου κάνει την εμφάνισή της η πτωτική τάση του συνόλου θορύβου και παραμόρφωσης μέχρι ένα σημείο, κοντά στα 0dBFS όπου εμφανίζεται η συνήθης γρήγορη άνοδος.
Ο θόρυβος από ενδοδιαμόρφωση διατηρήθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα με δύο μικρούς λοβούς στα 9900Ηz και στα 10100Ηz, εκατέρωθεν της θεμελιώδους των 10kHz οι οποίοι αφήνουν υπόνοιες ότι έχουμε να κάνουμε με ενδοδιαμόρφωση (3ης τάξης) από τον θόρυβο του τροφοδοτικού αλλά βρίσκονται στα -120dBu (μια εξαιρετικά χαμηλή στάθμη).

Η γραμμικότητα του κέρδους κινείται σε πολύ καλά επίπεδα, ξεπερνώντας τα -100dBFS και υποδηλώνοντας ένα καλά σχεδιασμένο ψηφιακό σύστημα με καλή συμπεριφορά στις χαμηλές στάθμες. Το MEN220 είναι γενικά μια πολύ ήσυχη συσκευή. Το φάσμα του θορύβου διατηρεί την γνωστή αυξητική συναρτήσει της συχνότητας στάθμη, αλλά παραμένει κάτω από τα -120dBFS, με τον λόγο σήματος προς θόρυβο (στατικά μετρημένο κατά CCIR) να βρίσκεται στα -112.3dBFS και τον θόρυβο από την τροφοδοσία να είναι, επίσης, πολύ χαμηλός, στα -129.2dBFS.

Στις μετρήσεις που αφορούν στον τρόπο λειτουργίας του, τώρα, ο MEN220 φαίνεται να εισάγει λίγες και εξαιρετικά ομαλές διορθώσεις στην περιοχή πάνω από το 1kHz αλλά να γίνεται δραστικός στις χαμηλές συχνότητες όπου (για τον δεδομένο χώρο) είδαμε ενισχύσεις που φθάνουν και τα 8dB (προφανώς σε σημεία όπου υπάρχουν ακυρώσεις). Αισθητές, στο μάτι, διαφορές υπάρχουν και στις καμπύλες που προκύπτουν από τα δύο modes λειτουργίας με το Global να αντιστοιχεί σε μικρότερες και ευρύτερες σε συχνότητα διορθώσεις (κάτι αναμενόμενο αφού το συγκεκριμένο mode είναι σχεδιασμένο να λειτουργεί αποδοτικά και εκτός της θέσης ακρόασης). Ενδιαφέρον έχουν και οι καμπύλες του Voicing, της παραμετρικής ισοστάθμισης που μπορεί ο χρήστης να ενεργοποιήσει αν το επιθυμεί. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όλες οι καμπύλες προκύπτουν από εξασθένηση (βρίσκονται κάτω από τα 0dB) για λόγους που θα εξηγηθούν αργότερα, καθώς επίσης και το γεγονός ότι οι εξασθενήσεις στις διάφορες συχνότητες είναι αρκετά ήπιες. Όλες, πλην μίας, δεν ξεπερνούν τα -4dB.

Το διάγραμμα RTA, τέλος, είναι και αυτό αρκετά ενδιαφέρον: Εδώ γίνονται σαφείς οι σημαντικές διορθώσεις που κάνει ο MEN220 στις χαμηλές συχνότητες (πράσινη καμπύλη) σε σχέση με την μέτρηση του χώρου χωρίς τη διόρθωση (κόκκινη καμπύλη), καθώς επίσης και το γεγονός ότι κάτω από τα 30Ηz περίπου ο αλγόριθμος “αφήνει στην ησυχία του” τον χώρο, όπως προβλέπει η φιλοσοφία του Pedersen (υπάρχει φυσικά επίδραση αλλά όχι όσο θα περίμενε κανείς). Σημαντικές διορθώσεις γίνονται επίσης και στην περιοχή 1-5kHz, ενώ οι ανώτερες συχνότητες δεν φαίνεται να υπόκεινται σε αλλαγές. Το ίδιο διάγραμμα (σε μπλε χρώμα) υπάρχει και το αποτέλεσμα της διόρθωσης του Copland, η οποία αναδεικνύει τις διαφορετικές απόψεις σε επίπεδο αλγόριθμου μεταξύ του Pedersen και του Christensen (ο οποίος βρίσκεται πίσω από τον αλγόριθμο DDRC του DRC205). Ο τελευταίος επιμένει να διορθώνει μέχρι τα 15Hz περίπου (θέτοντας τα ηχεία και τον ενισχυτή κάτω από ένα σχετικώς βαρύ φορτίο), ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία διόρθωσης με τον MEN220 στην περιοχή 1-5kHz και επεμβαίνει δραστικά στις πολύ υψηλές συχνότητες διατηρώντας την απόκριση σταθερή μέχρι τα 20kHz.