|
| REVIEW |
|
C D P L A Y E
R |
| Naim Audio
CDS3/XPS |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
| Το CDS3/XPS αντικατέστησε το player
αναφοράς (TEAC P70/D70) και χρησιμοποιήθηκε με το γνωστό σύστημα
(Melos Line, Parasound HCA3500, Βowers & Wilkins 803D).
Η αισθητική του player είναι ιδιαίτερα αυστηρή αλλά και
ιδιαίτερα προσεγμένη και οι λιγοστοί διακόπτες στην πρόσοψη
έχουν άριστη αίσθηση. Οι δυνατότητες
χειρισμού και προγραμματισμού είναι πλήρεις, με την βοήθεια του
τηλεχειριστηρίου, και σε αυτές περιλαμβάνεται και το σβήσιμο της
οθόνης (για χαμηλότερο θόρυβο). Ο χρήστης, μέσα από μία απλή
διαδικασία, μπορεί ενεργοποιήσει μία από τις δύο αναλογικές εξόδους
(DIN, για σύνδεση με άλλες συσκευές της Naim με το καλώδιο που
παρέχεται ή RCA) ή και τις δύο ταυτόχρονα αλλά μας
έκανε εξαιρετικά αρνητική εντύπωση η απουσία ψηφιακής
εξόδου. Η άποψη ότι οι εξωτερικοί μετατροπείς δεν
είναι σωστή αρχιτεκτονική είναι σεβαστή (και σίγουρα η Naim δεν
είναι η μοναδική εταιρία που την υποστηρίζει) αλλά δεν δικαιολογεί
με κανέναν τρόπο την απουσία της αντίστοιχης εξόδου η οποία θα
επέτρεπε ψηφιακές εγγραφές και η οποία (αν θεωρηθεί επιβαρυντική)
μπορεί να τίθεται εκτός λειτουργίας με πολύ απλό τρόπο. Με βάση
αυτά, το να στερείς τον χρήστη την ψηφιακή έξοδο ενώ ταυτόχρονα του
προσφέρεις ένα player συμβατό με CD-R/RW είναι τουλάχιστον
υποκριτικό. Αποψη του υπογράφοντος είναι πως πρόκειται για μία
Πολύ Κακή Πρακτική. |
 |
 |
| Ο δίσκος τοποθετείται στο επάνω μέρος του
player. H υποδοχή καλύπτεται από ένα ημιδιαφανές σκούρο
κάλυμμα. |
Η σταθεροποιηση του δίσκου στον άξονα
περιστροφής γίνεται με ένα μαγνητικό puck (όρος που είναι
δανεισμένος από το πλακίδιο του χόκευ επί
πάγου) | |
| Ο δίσκος φορτώνεται από την πάνω πλευρά
και σταθεροποιήται στην θέση του με ένα μαγνητικό σφιγκτήρα.
Μετά την εμφάνιση του CDS3 στην αγορά, διατυπώθηκαν κριτικές για το
κάλυμμα της υποδοχής του δίσκου το οποίο είναι ημιδιαφανές και θα
μπορούσε να επιτρέπει την "μόλυνση" του εσωτερικού με φώς
δημιουργώντας προβλήματα στην ανάγνωση, μία μάλλον υπερβολική
ανησυχία, αλλά επειδή η υπερβολή είναι το αλατοπίπερο του high-end
καλό είναι να μην χρησιμοποιεί κανείς το CDS3 κάτω από εκτυφλωτικό
φωτισμό. Πάντως με φωτισμό ή χωρίς, εμείς δεν παρατηρήσαμε
κάποια διαφοροποίηση στην απόδοση της
συσκευής. |
 |
 |
| Ο χρήστης του CDS3 μπορεί να επιλέξει τον
τρόπο σύνδεσης με τον προενισχυτή, DIN ή RCA και να
ενεργοποιήσει την αντίστοιχη έξοδο. Αριστερά είναι το
βύσμα της τροφοδοσίας. |
Μη χαίρεστε... Το βύσμα της φωτογραφίας
ΔΕΝ είναι ψηφιακή έξοδος αλλά μέρος του διαύλου ελέγχου του
CDS3 από συστήματα Home Automation. Η Naim δεν πιστεύει
στις ψηφιακές εξόδους... | |
|
|
Ολες οι παραπάνω παρατηρήσεις περνούν στο
περιθώριο, όταν το CDS3 ξεκινήσει την ανάγνωση του δίσκου.
Xωρίς αμφιβολία, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα players
που έχουμε ακούσει, με κύρια γνωρίσματα τον ξεκούραστο,
"αναλογικό" ήχο, την άνεση στην περιγραφή των εικόνων και τις πολύ
καλές υψηλές συχνότητες. Aπό τις πρώτες στιγμές των ακροάσεων
κατατάξαμε το Naim στις πηγές που επιτρέπουν μακρόχρονες
ακροάσεις σε υψηλές στάθμες, χωρίς την παραμικρή κόπωση.
Επιτρέπει στον ακροατή να βυθιστεί σε αυτό που ακούει, να αφοσιωθεί
στην εξέλιξη της σύνθεσης, και να εντρυφήσει στην εξαιρετικά σαφή
και με άφθονο βάθος εικόνα που σχηματίζεται μεταξύ των ηχείων,
κερδίζοντάς τον αμέσως με την παρουσία του.
Διατηρώντας τις αποστάσεις σε θέματα εστιασμού
-ιδιότητα που γίνεται εμφανής σε ακροάσεις έργων με σόλο όργανα
(John Surman: Portrait of A Romantic/rarum/ECM, κλαρινέτο και
Τsuyoshi Yamamoto: Girl Talk/Three Blind Mice, πιάνο και κόντρα
μπάσο)- είναι, παράλληλα σε θέση να αποδώσει τις λεπτομέρειες με
έναν τρόπο που θυμίζει αρκετά την πηγή αναφοράς (πλησιάζοντάς την σε
αξιοσημείωτο βαθμό), συχνά ανασύροντας στοιχεία που δεν τα
έχεις προσέξει σε προηγούμενες ακροάσεις. Xαμηλά, ο
έλεγχος διατηρείται πάντοτε και θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί, σε ορισμένα σημεία αυστηρός, χωρίς όμως αυτό
να στερεί κάτι από το σώμα των οργάνων της περιοχής. Σε
ορισμένους δίσκους μάς έλλειψε -ίσως- το στοιχείο της
υπερβολής ως προς τις χαμηλές συχνότητες που εντέχνως έχει
εισαχθεί κατά την ηχογράφηση (Yello: Beyond Mirrors/Pocket Universe,
Τangerine Dream: The Red Blood Connection/The Seven Letters From
Tibet) αλλά σε πιο ορθόδοξες παραγωγές (Philip Glass:
Abdulmajid/Heroes Symphony), δεν μπορείς παρά να εκτιμήσεις
την λεπτομέρεια και τον παλμό χαμηλά, στοιχεία που
αναδεικνύονται προβαλλόμενα σε ένα ξεκάθαρο ρυθμικό φόντο που είναι
πολύ εύκολο να παρακολουθήσεις νοερά καθώς επίσης και την
άνεση στην περιγραφή σύνθετων εικόνων που
εξελίσσονται γρήγορα και δυναμικά (James Horner: The Sinking/Titanic
OST). Παρά την δεδομένη τάση των ανθρώπων της Naim να σχεδιάζουν
προιόντα με ιδιοσυγκρασία, το CDS3 είναι ιδιαίτερα ανεκτικό
με όλα τα είδη προγράμματος χωρίς να έχει προτιμήσεις ή
παραξενιές: Οι "Ανέκδοτες Ηχογραφήσεις" της Ελένης
Καραίνδρου (θαυμάσια δουλειά από μουσικής πλευράς αλλά, μέτρια από
τεχνικής, με αρκετό θόρυβο κ.λπ, κ.λπ) αποδόθηκαν ευχάριστα με τα
φωνητικά να επιβάλλονται και τα όποια προβλήματα να περνούν σε
δεύτερη μοίρα.. Η συνολική αίσθηση που αποκομίζει κανείς μετά από
ώρες χρήσης είναι ότι το player θα υπηρετήσει σωστά τόσο τις
audiophile-εστέτ στιγμές του ακροατή όσο και τις (αναπόφευκτες όσο
και επιθυμητές...) φάσεις διονυσιασμού όπου το μόνο που
μετρά είναι η στάθμη, ο δυναμισμός και η διαύγεια. Επί του
προκειμένου, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της δοκιμής ήταν
η αναπαραγωγή σε εκκωφαντικές στάθμες των Inner Trance (Ιωάννης
Παπαδάκης/Εξ' Αβατον) και Bayreuth Return (Klaus Schulze/Timewind).
Κλείνοντας, τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε την απάντηση στο
ερώτημα που εντέχνως (πλην σαφώς...) τέθηκε στην εισαγωγή:
Δικαιολογούν όλα τα παραπάνω τον ιδιοσυγκρατικό χαρακτήρα του CDS3;
Aσφαλώς ναί. Με κριτήριο την ηχητική απόδοση
(και σαφώς αυτό είναι το πρωτεύον κριτήριο στην περίπτωσή μας) το
player είναι πραγματικά κορυφαίο και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα
ικανοποιήσει τον απαιτητικό μουσικόφιλο, ως εκ τούτου και άνευ άλλης
καθυστέρησης προχωρούμε στο... |
 |
 |
| Η έξοδος του XPS: Το εξωτερικό
τροφοδοτικό παράγει μία σειρά από σταθεροποιημένες τάσεις οι
οποίες μεταφέρονται στο player μέσω αυτού του
βύσματος... |
...και ενός αντίστοιχου
καλωδίου. | |
Τελικώς...
... το οποίο θα
ήταν πολύ μικρότερο σε έκταση αν δεν υπήρχε η απίστευτη αυτή
επιλογή να μην προσφέρεται ψηφιακή έξοδος. Για να μην
υπάρξουν παρεξηγήσεις, το ξαναγράφω: O συνδυασμός CDS3/XPS
είναι ένα από τα κορυφαία players της αγοράς την στιγμή που
γράφονται οι γραμμές αυτές και σίγουρα θα πρέπει να το
ακούσει πολύ προσεκτικά όποιος σχεδιάζει μία αγορά σε αυτή την
κατηγορία. Ωστόσο, εν έτει 2005 και την στιγμή που το high end
φλερτάρει επιτυχώς με το διαδίκτυο και τις νέες τεχνολογίες (ρίξτε
μία ματιά στο McIntosch
MS300) προσπαθώντας να ανοίξει τους ορίζοντές του, η επιλογή της
Naim είναι πέρα από την τεχνολογία: Είναι καθαρή ξεροκεφαλιά. Αλλά.
τώρα που το ξανασκέφτομαι, και οι ξεροκέφαλοι μέρος της ζωής
είναι... |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
| |
|
