Ο όγκος και το
βάρος ενός ενισχυτή δεν είναι κάτι που επιλέγεται αυθαίρετα από τον
σχεδιαστή, τουλάχιστον όχι ως προς το άνω όριό του. Η ισχύς,
οι ανάγκες ψύξης και άλλοι παράγοντες παίζουν τον ρόλο τους και
συχνά οδηγούν σε κυριολεκτικώς ανοικονόμητες κατασκευές των οποίων
τον ήχο κατά καιρούς απολαμβάνουμε. Ωστόσο, η σχεδίαση ενός
μικρού σε μέγεθος ενισχυτή, είναι κάτι άλλο. Εδώ η ανεξάρτητη
μεταβλητή της εξίσωσης (αυτό που επιλέγουμε εμείς δηλαδή) είναι οι
διαστάσεις και το βάρος και οι εξαρτημένες μεταβλητές (αυτές που
προκύπτουν από τις επιλογές μας) είναι η ευχρηστία και οι επιδόσεις.
Έτσι, η σχεδιαστική άσκηση είναι εντελώς διαφορετική: Πόσο
μικρός μπορεί να γίνει ένας ενισχυτής πριν αρχίσει να έχει σοβαρούς
περιορισμούς; Η αλήθεια είναι ότι το μικρό μέγεθος έχει
αρκετά θετικά: Συσκευές με μικρό ίχνος μπορούν να τοποθετηθούν σε
γραφεία και σε μικρά ράφια και να κρυφτούν εύκολα, δίνοντας
επιπροσθέτως ένα συγκεκριμένο, αφαιρετικό θα μπορούσε να πει κανείς,
στυλ στο σύστημα το οποίο υποστηρίζουν. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται
ότι στα 80s υπήρξε μια ολόκληρη σχολή μικροσκοπικών συστημάτων (με
κύριο στόχο τα μικρά σπίτια των Ιαπώνων) και σήμερα η μόδα αυτή,
ίσως, επιστρέφει. H Pro-Ject, μια γνωστή εταιρία για τα συστήματα
βινυλίου της, έχει σχεδιάσει μια μεγάλη σειρά μικροσκοπικών
συσκευών, τις οποίες περιλαμβάνονται προενισχυτές phono, λαμπάτοι
ενισχυτές, ενισχυτές ακουστικών, ελεγκτές ταχύτητας (για πλατό) και,
βεβαίως, προενισχυτές και τελικοί. Οι διαστάσεις των σασί είναι
πραγματικά ιδιαίτερα περιορισμένες καθώς το πλάτος ξεπερνά ελάχιστα
τα 10 εκατοστά, το ύψος τα 3.5 και το βάθος τα 14 εκατοστά, μιλάμε
δηλαδή για πραγματικά κόμπακτ διαστάσεις. Το
“πακέτο” που είχαμε στην διάθεσή μας για την δοκιμή αυτή,
περιελάμβανε έναν προενισχυτή line (Pre Box) και δύο μονομπλόκ
τελικούς (Amp Box Mono). |