MusiChi SRV-01/PSU-MC-01

Όντας μια συσκευή της οποίας η έξοδος είναι μια ροή δεδομένων μέσω της θύρας USB, το σύστημα της MusiChi εμφανίζει τις γνωστές δυσκολίες όταν έρχεται η στιγμή της εργαστηριακής αξιολόγησης. Με την βιομηχανία audio να μην έχει ασχοληθεί σοβαρά με τον συγκεκριμένο δίαυλο και τις προδιαγραφές που δυνητικώς σχετίζονται με την ηχητική απόδοση, δεν υπάρχουν τυποποιημένες μετρήσεις ούτε και αντίστοιχα κριτήρια ποιότητας. Μια σχετική προσπάθεια αξιολόγησης είχαμε κάνει πριν από δύο περίπου χρόνια κατά την δοκιμή του Ideon Audio 3R USB Renaissance, η οποία τόσο με άμεσες μετρήσεις (στο bus) όσο και με έμμεσες (στην έξοδο του USB DAC) είχε καταλήξει σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Στην περίπτωση του SRV-01/PSU-MC-01, χρησιμοποιήσαμε την έμμεση μέθοδο, μετρήσαμε δηλαδή την επίδραση του συστήματος στην απόδοση ενός USB DAC.
Η έμμεση μέτρηση προϋποθέτει την ύπαρξη μιας αναφοράς και στην συγκεκριμένη περίπτωση ως αναφορά χρησιμοποιήσαμε ένα τυπικό setup για audio file playback, βασισμένο σε ένα netbook της Acer με Windows 10 και foobar2000 στο ρόλο του media player το οποίο συνδέσαμε στον ίδιο μετατροπέα. Κατά την μελέτη των αποτελεσμάτων είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι, τόσο, η επίδοση καθαυτή (η οποία εξαρτάται από την ποιότητα του μετατροπέα), όσο οι αλλαγές στις επιδόσεις του DAC, όταν αυτό οδηγήθηκε, εκ περιτροπής, από τις δύο πηγές και επίσης το ότι οι όποιες αλλαγές παρατηρήθηκαν, οφείλονταν σε διαφορές στο επίπεδο των data και όχι του σήματος audio, είτε όσο αυτό βρισκόταν σε ψηφιακή (S/PDIF), είτε σε αναλογική μορφή (DAC).
Η αλήθεια είναι ότι “τα όργανα” άρχισαν από την πρώτη μέτρηση που κάναμε, την παραδοσιακή (για media player) αναπαραγωγή σήματος πολύ χαμηλής στάθμης. Στα αντίστοιχα διαγράμματα φαίνεται ξεκάθαρα ότι το σήμα (1kHz/-80dBFS) αποδίδεται με αισθητά χαμηλότερο θόρυβο μέσω του SRV-01 σε σχέση με την πηγή αναφοράς. Η κυματομορφή διατηρείται καλύτερα (με μοναδικό σημείο κριτικής τις κορυφές οι οποίες γίνονται ελαφρώς επίπεδες) και ο υψίσυχνος θόρυβος φαίνεται χαμηλότερος.

Η αδυναμία της πηγής αναφοράς, φαίνεται να σχετίζεται, μάλλον με την στάθμη (δηλαδή με θέματα θορύβου). Προς αυτό συντείνουν τα ευρήματα από άλλα “δύσκολα” σήματα που δοκιμάσαμε, τα οποία, ωστόσο ήταν σε πολύ υψηλότερες στάθμες. Έτσι οι διαφορές στην απόδοση του τετραγωνικού σήματος 5kHz/-30dBFS είναι απειροελάχιστες (ίσως μπορεί να διακρίνει μια ελάχιστα καλύτερη απόδοση των δύο συμμετρικών κορυφών από το SRV-01)...

... ενώ το ίδιο ισχύει και για την αναπαραγωγή ριπής ημίτονου 20kHz (0dBFS), η οποία χαρακτηρίζεται από παρόμοια προβλήματα ασυμμετρίας και στις δύο περιπτώσεις...

... αλλά και για την αναπαραγωγή κρουστικού σήματος (Impulse, 0dBFS) το οποίο φαίνεται να διαθέτει παρόμοια μεταβατικά χαρακτηριστικά και απειροελάχιστες διαφορές στην ποιότητα της κυματομορφής.

Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η απόδοση του συστήματος με το ειδικό σήμα αξιολόγησης της μονοτονικότητας. Εδώ το SRV-01 απέδωσε πραγματικά εξαιρετικά, απέχοντας ελάχιστα από την μορφή του προτύπου, με πολύ χαμηλό θόρυβο και εξαιρετική απόδοση στις χαμηλές στάθμες. Αυτό το διάγραμμα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, το καλύτερο που έχουμε δει μέχρι σήμερα και απέχει αρκετά από το (επίσης καλό, πάντως) διάγραμμα της πηγής αναφοράς, όπου ο θόρυβος είναι πολύ πιο εμφανής σε όλα τα επίπεδα.

Τα ευρήματα αυτά μεταφέρθηκαν με πολύ εύγλωττο τρόπο σε μια σειρά από αναλύσεις φάσματος. Η πρώτη από αυτές είναι το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz/-20dBFS. Και στις δύο περιπτώσεις οι αρμονικές παραμορφώσεις είναι μηδενικές (στην πράξη, δεν μπορείς να δεις σχετικά ευρήματα στο διάγραμμα) αλλά ο θόρυβος, τόσο στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων όσο και ψηλά είναι σαφώς υψηλότερος στην πηγή αναφοράς, σε σχέση με το SRV-01.
Η ανάλυση του θορύβου της εξόδου χωρίς σήμα είναι, εν προκειμένω, ακόμη πιο εύγλωττη. Ο όρος “χωρίς σήμα” εδώ κρύβει ένα τέχνασμα: Προκειμένου τα συστήματα να υποχρεωθούν σε λειτουργία, χρησιμοποιείται ένα ειδικό, μηδενικό σήμα, οι πηγές δηλαδή αναπαράγουν ένα αρχείο (Digital Black), το οποίο δεν περιλαμβάνει πληροφορίες. Τα διαγράμματα αποκαλύπτουν ότι η διαφορά θορύβου μεταξύ της αναφοράς και του SRV-01 βρίσκεται στην περιοχή των 20dB και κατά περίπτωση (όπως στο hum των 50Hz) βρίσκεται πάνω από τα 30dB υπέρ του SRV-01, με αναφορά την έξοδο για σήμα 1kHz/-20dBFS.

Τέλος, το φάσμα της διαμόρφωσης του σήματος από θόρυβο περιγράφει μια πολύ καλή συμπεριφορά και για τις δύο πηγές (SRV-01 και αναφοράς) με ελάχιστα ίχνη jitter. Το μοναδικό άξιο αναφοράς εύρημα είναι τα ίχνη διαμόρφωσης από σήμα 50Hz στην περίπτωση του SRV-01, αν και είναι δύσκολο να αξιολογήσει κανείς αν πρόκειται για κάποια πραγματική διαφορά σε σχέση με την αναφορά ή αν οφείλεται στο γεγονός ότι το γενικό επίπεδο θορύβου στην πρώτη περίπτωση είναι χαμηλότερο, οπότε οι συνιστώσες απλώς αναδεικνύονται πιο εύκολα.
Εν κατακλείδι, είναι σαφές ότι υπάρχουν μετρήσιμες και σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο πηγών που αξιολογήσαμε, διαφορές οι οποίες είναι -χωρίς αμφιβολία- υπέρ του συστήματος της MusiChi.
Τα ευρήματα αυτά, πέραν της θεμελίωσης της υπεροχής του SRV-01 σε σχέση με μια συμβατική πλατφόρμα αναπαραγωγής αρχείων, έχουν και μια άλλη, ίσως σημαντικότερη, συνέπεια, κατά την άποψη του γράφοντος: Αποτελούν μια καλή ένδειξη ότι οι συνθήκες παραγωγής και μεταφοράς του data stream επιδρούν στην ηχητική απόδοση (παρακάμπτοντας το φράγμα μεταξύ data και S/PDIF), επομένως η βασική ιδέα ότι “τα data είναι data” δεν είναι -ίσως- τόσο στιβαρή όσο αρχικώς φαίνεται.