ATC CDA2

Είμαι σχεδόν βέβαιος, χωρίς να μπορώ να το αποδείξω, ότι η ATC βάσισε την όλη ιδέα του CDA2 επάνω στο σενάριο ύπαρξης ενός καλού ενεργού ηχείου και της ανάγκης να έχει κάποιος ένα αντίστοιχης ποιότητας front end για να το οδηγήσει χωρίς να πρέπει να αναλωθεί σε συλλογή δύο ή περισσότερων σασί που θα έκαναν τη δουλειά. Τους... “καρφώνει” εμμέσως πλην σαφώς, η ύπαρξη balanced εξόδων (χωρίς να υπάρχουν balanced είσοδοι) καθώς η συγκεκριμένη σύνδεση είναι -ίσως- η λογικότερη επιλογή όταν θέλει να υποστηρίξει κανείς μεγάλα μήκη καλωδίων σύνδεσης (όχι ότι δεν έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο και σε άλλους συμβατικούς προενισχυτές, βεβαίως). Από την άλλη, το CDA2 φαίνεται να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση ακόμη και αν δεν έχει κανείς ενεργό ηχείο. Με την προϋπόθεση ότι κάποιος δεν έχει αυξημένες ανάγκες για δρομολόγηση του σήματος από πολλές πηγές, η συγκεκριμένη συσκευή θα τον καλύψει μια χαρά και θα του προσφέρει οικονομία χώρου. Ασφαλώς, κάποιοι δεν θα δουν με καλό μάτι αυτή την τάση για ολοκλήρωση, αλλά τα προβλήματα που μπορεί να εισάγει ένα κοινό σασί αντιμετωπίζονται με προσεκτική σχεδίαση. Πόσο καλά αντιμετωπίστηκαν αυτού του είδους οι προκλήσεις στην περίπτωση του CDA2; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι το ζητούμενο στις επόμενες σελίδες. Ας δούμε τις λεπτομέρειες...