Sonos Play:5 (gen2)

Για την εργαστηριακή αξιολόγηση του Play:5 χρησιμοποιήθηκε η αναλογική είσοδος, η οποία τροφοδοτήθηκε με το ίδιο σήμα για κάθε κανάλι. Το ηχείο είναι ενεργό, επομένως δεν έχει ιδιαίτερο νόημα η μέτρηση της ευαισθησίας του -με τον τρόπο που έχει στα συμβατικά ηχεία τουλάχιστον- αλλά η είσοδος είναι αρκετά ευαίσθητη: Με το ρυθμιστικό της στάθμης σε μηδενική εξασθένηση, για 80dBSPL/1m απαιτήθηκαν μόλις 25mVrms. Το Play:5 μπορεί να οδηγηθεί εύκολα από οποιαδήποτε αναλογική πηγή. Το σύνολο των μετρήσεων έγινε με το ηχείο σε οριζόντιο θέση, η οποία τοποθετεί το κυρίως τουίτερ πάνω από το αντίστοιχο γούφερ. Το διάγραμμα απόκρισης που προκύπτει από την ψευδοανηχοϊκή μέτρηση του ηχείου επί του ακουστικού άξονα (πάνω από τα 300Hz) δείχνει μια αρκετά ομοιογενή συμπεριφορά η οποία χαρακτηρίζεται από μερικές μικρού εύρους αποκλίσεις στην περιοχή μεταξύ 2kHz και 5kHz, μια συνολική ενίσχυση της περιοχής των υψηλών συχνοτήτων (πάνω από τα 5kHz) και μια πρώιμη τάση αποκοπής ψηλά (η οποία ξεκινά από τα 15kHz περίπου, διακόπτεται από τον συντονισμό των τουίτερ (γύρω από τα 20kHz) και συμπληρώνεται από την απότομη αποκοπή, πάνω από τα 20κHz που εμφανώς επιβάλλει το ψηφιακό σύστημα κατά την μετατροπή a/d της αναλογικής εισόδου.
Ο γενικός χαρακτήρας του ηχείου, πάντως, φαίνεται καλύτερα στο διάγραμμα της συνολικής απόκρισης, όπως αυτό προκύπτει από το splicing της near field μέτρησης της απόκρισης χαμηλά και της ψευδοανηχοϊκής στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων. Εδώ, μπορεί να διακρίνει κανείς δύο ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία. Πρώτον, η εξομάλυνση 0.33 της οκτάβας που χρησιμοποιείται “κρύβει” τις μικρού εύρους αποκλίσεις που φαίνονται στο προηγούμενο διάγραμμα και οι οποίες δεν αναμένεται να παίζουν ουσιώδη ρόλο στην ακουστική συμπεριφορά του ηχείου (πιθανώς δε να οφείλονται και σε φαινόμενα συμβολής των τριών συνολικά τουίτερ τα οποία ακτινοβολούν ταυτόχρονα, με τα δύο από αυτά να μετρώνται εκτός άξονα, αφού βρίσκονται τοποθετημένα υπό κλίση στην μπάφλα, μια κατάσταση όχι ιδεώδης υπό το πρίσμα των συνθηκών της μέτρησης). Με αυτό ως δεδομένο, το διάγραμμα επιβεβαιώνει ότι το Play:5 είναι ένα αρκετά ισορροπημένο ηχείο με αποκλίσεις που δεν ξεπερνούν τα ±3.6dB στο σύνολο του φάσματος και ότι ταυτόχρονα “κόβει” σχετικώς νωρίς στην περιοχή των πολύ υψηλών συχνοτήτων. Δεύτερον, είναι σαφής η ύπαρξη κάποιας αντιστάθμισης χαμηλά, καθώς με αναφορά την μέση στάθμη του ηχείου, το σημείο αποκοπής -3dB στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων είναι στα... 27Hz, επίδοση εξωπραγματική για καμπίνα κλειστού τύπου με τέτοιες διαστάσεις. Η συχνότητα αποκοπής στα -6dB είναι 24Hz ενώ οι αντίστοιχες συχνότητες ψηλά είναι 17kHz (-3dB) και 22kHz (-6dB). Η σύγκριση της μέτρησης επί του άξονα με την μέση απόκριση του ηχείου (το μέσο όρο μετρήσεων επί και εκτός άξονα) αποκαλύπτει μια αρκετά ομαλή συμπεριφορά, χωρίς εκπλήξεις.

Η βηματική απόκριση του ηχείου δεν ερμηνεύεται εύκολα από την στιγμή που η μέτρηση περιλαμβάνει το σύνολο του ηχείου, δηλαδή τον μετατροπέα a/d, τον ψηφιακό επεξεργαστή και τους ενισχυτές στην έξοδο. Μπορεί κανείς να διακρίνει μια σειρά από διαδοχικές αφίξεις, από τα τουίτερ και τα μιντ/γούφερ, οι οποίες δημιουργούν αρκετές αποκλίσεις από αυτό που θα θεωρούσε κανείς “ιδανική” βηματική απόκριση ενός ηχείου, αλλά -όπως ήδη αναφέρθηκε- αυτό δεν είναι μια ρεαλιστική σύγκριση. Η απόσβεση των γούφερ, πάντως φαίνεται ιδιαίτερα ομαλή.
Το διάγραμμα αποσβεννυμένων φασμάτων περιλαμβάνει μια σειρά από έντονους συντονισμούς, κυρίως στην περιοχή των ανώτερων μεσαίων/κατώτερων υψηλών συχνοτήτων, με πιο σημαντικούς αυτούς στα 2.6kHz (3.1mS) και στα 4.2kHz (3mS). Στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, επίσης, το ηχείο φάνηκε αρκετά ζωηρό, με συντονισμούς στα 10.1kHz (2mS) και στα 17.9kHz (1.6mS).

Αρκετό ενδιαφέρον (λόγω της δομής της μπάφλας και του αριθμού των μεγαφώνων) έχουν, τέλος, τα διαγράμματα κατευθυντικότητας. Στο οριζόντιο επίπεδο (και με το ηχείο τοποθετημένο, επίσης οριζόντια) η συμπεριφορά μεταβάλλεται αρκετά σε συνάρτηση με την γωνία και η καλύτερη θέση για να ακούσει κανείς το Play:5 είναι επί του άξονα (ειδικά αν αυτό χρησιμοποιηθεί ως ζεύγος). Η απόκριση, πάντως διατηρείται μέσα στα όρια των ±6dB για μεγάλες γωνίες (ακόμη και πάνω από τις ±45°) για συχνότητες μέχρι τα 16kHz, επίδοση που αφήνει αρκετές υποσχέσεις για ένα καλής ποιότητας πεδίο αντήχησης.
Το διάγραμμα κατευθυντικότητας στο κατακόρυφο επίπεδο θέλει μεγαλύτερη προσοχή στην μελέτη του. Το διάγραμμα χαρακτηρίζεται από μια ασυμμετρία, επειδή το ίδιο το ηχείο δεν είναι συμμετρικό, συμπεριφορά που είναι αναμενόμενη. Έχοντας ως δεδομένο ότι οι αρνητικές γωνίες αντιστοιχούν σε θέσεις μέτρησης “πάνω” από τα τουίτερ, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι η συμπεριφορά του ηχείου εκτός άξονα είναι καλύτερη για θετικές γωνίες. Αυτό επιτρέπει να κάνει κανείς μια πρόβλεψη για το πώς πρέπει να τοποθετηθεί το Play:5 όταν χρησιμοποιείται σε κάθετη θέση: Η πλευρά με τα μιντ/γούφερ θα πρέπει να είναι εγγύτερα στην πλησιέστερη επιφάνεια ανάκλασης (κατά πάσα πιθανότητα ένα πλαϊνό τοίχο), επειδή σε αυτές τις γωνίες η απόδοση του ηχείου φαίνεται να είναι πιο ομοιογενής, επομένως δημιουργεί ένα καλύτερο πεδίο αντήχησης. Παρόμοια λογική θα πρέπει να εφαρμόζεται και σε συστήματα δύο καναλιών (όπου χρησιμοποιούνται δύο Play:5). Με βάση την εκτός άξονα συμπεριφορά, θα πρέπει να εφαρμοστεί το σωστό toe-in (δηλαδή να στραφούν προς τον ακροατή) και ταυτόχρονα να τοποθετηθούν έτσι ώστε τα τουίτερ να βρίσκονται προς το εσωτερικό. Καλύτερη επιλογή, πάντως, είναι να τοποθετηθεί το Play:5 οριζόντια.