Cambridge Audio EVO 150

Το Evo 150 απέδωσε 2x134Wrms σε φορτία 8Ω και 2x223Wrms σε φορτία 4Ω. Με συντελεστή αύξησης της ισχύος κοντά στο 1,7, δείχνει, ασφαλώς, ότι διαθέτει αποθέματα ρεύματος ώστε να οδηγήσει ένα κάπως δύστροπο ηχείο. Ο συντελεστής απόσβεσης, ο οποίος υπολογίστηκε στο 257, είναι, επίσης, αρκούντως υψηλός ώστε να εξασφαλίζει πολύ μικρή επίδραση της εμπέδησης του ηχείου στο τελικό αποτέλεσμα.
Οι στατικά μετρημένες παραμορφώσεις δείχνουν ένα κύκλωμα που κινείται, γενικώς, σε πολύ χαμηλές τιμές, γύρω από το 0,003% για σήματα 1kHz, ανεξαρτήτως του φορτίου (με τον ενισχυτή να αποδίδει το 1/3 της μέγιστης ισχύος) αλλά σαφείς τάσεις αύξησης σε συνάρτηση με την συχνότητα κατά μια, περίπου, τάξη μεγέθους, όταν το σήμα έγινε 10kHz. Η παραμόρφωση ενδοδιαμόρφωσης κινήθηκε σε ανάλογα χαμηλά επίπεδα, στην περιοχή του 0,002%. Αρκετά ενδιαφέρον σημείο είναι ότι είδαμε μικρές διαφορές μεταξύ THD+Ν και THD (0,0039% και 0,0038 αντιστοίχως, στα 8Ω, για σήμα 1kHz), εύρημα που “υπόσχεται” χαμηλό θόρυβο.
Πράγματι, ο στατικά μετρημένος θόρυβος της συσκευής κινήθηκε στην περιοχή των -75dBr(A), με αναφορά το 1Wrms/8Ω, με την δυναμική περιοχή να υπολογίζεται στα 95dB.
Το φάσμα του σήματος εξόδου, με σήμα 1kHz στην είσοδο, αναφορά το 1/3 της μέγιστης ισχύος και φορτία 8Ω, αποκαλύπτει, πράγματι, έναν ενισχυτή με χαμηλές παραμορφώσεις, όπου μόνο η δεύτερη και τρίτη αρμονική βρίσκονται γύρω και πάνω από τα -90dBr. Οι υπόλοιπες αρμονικές βρίσκονται κάτω από τα -100dBr και πέφτουν γρήγορα κάτω από τα -120dBr.
Το ίδιο φάσμα, αλλά με φορτία 4Ω επιβεβαιώνει την μικρή μόνο εξάρτηση των επιδόσεων του ενισχυτή από το φορτίο. Και εδώ, έχουμε δύο μόνο αρμονικές πάνω από τα -100dBr με τα υπόλοιπα ευρήματα να βρίσκονται γύρω και κάτω από τα -110dBr, επιδόσεις που θα πρέπει να να θεωρηθούν, το λιγότερο, πολύ αξιόλογες.

Το φάσμα της ενδοδιαμόρφωσης, με φορτία 8Ω, είναι επίσης καθαρό. Οι συνιστώσες τρίτης και πέμπτης τάξης βρίσκονται, οι πρώτες, λίγο πάνω από τα -100dBr και, οι δεύτερες, λίγο κάτω από αυτά, ενώ η πρώτη τάξη (1kHz) διακρίνεται, σαφώς, στα -100dBr.
Η εικόνα αυτή αλλάζει ελάχιστα προς το χειρότερο, όταν το φορτίο γίνει 4Ω, με ευρήματα ανώτερης τάξης που κερδίζουν σε στάθμη.

Η απόκριση συχνότητας του ενισχυτή είναι ιδιαίτερα ομαλή, με μηδενική αποκοπή στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων και πολύ ομαλή συμπεριφορά στην περιοχή των υψηλών (εκεί όπου πολλοί διακοπτικοί ενισχυτές εμφανίζονται, συχνά, “ζωηροί”). Εδώ, έχουμε μια ήπια αποκοπή που φτάνει το 0,5dBr στα 20kHz και τα -3dBr στην περιοχή των 60kHz, με την ομοιότητα των καναλιών να είναι εξαιρετική (με διαφορές κάτω από το 0,1dB). Με σύνθετο φορτίο στην έξοδο, η συμπεριφορά του ενισχυτή δεν αλλάζει, πρακτικώς, καθόλου, κάτι που το περιμέναμε με βάση τον συντελεστή απόσβεσης. Το φάσμα του θορύβου περιελάμβανε ίχνη hum (γύρω και κάτω από τα -100dBr, η συμμετοχή της συχνότητας του δικτύου στον θόρυβο της εξόδου μετρήθηκε σε στάθμες κάτω από το 1mVrms) και κάποιες εμφανείς συνιστώσες υψίσυχνου θορύβου, από τις οποίες, μόλις μια ξεπερνά ελάχιστα το όριο των -90dBr.

Η μεταβολή του συνόλου παραμόρφωσης και θορύβου (THD+N) σε συνάρτηση με την συχνότητα, περιλαμβάνει μια αυξητική τάση, με τρόπο που εξαρτάται, μάλιστα, από την αποδιδόμενη ισχύ. Με την έξοδο στο1Wrms/8Ω, η συμπεριφορά παραμένει σχεδόν σταθερή, στα 10Wrms/8Ω η αυξητική τάση κάνει την εμφάνισή της στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων (περίπου στα 6kHz) ενώ στο 1/3 της μέγιστης ισχύος η καμπύλη γίνεται ανιούσα από την περιοχή των μεσαίων.
Παρόμοια συμπεριφορά είδαμε και όταν το φορτίο έγινε 4Ω, απλώς οι σχετικές καμπύλες κινούνται, συνολικά, σε λίγο υψηλότερες τιμές (κάτι που είναι αναμενόμενο).

Σε συνάρτηση με την ισχύ, η συμπεριφορά του ενισχυτή είναι η κλασική. Με φορτίο 8Ω, η παραμόρφωση βαίνει μειούμενη καθώς η ισχύς αυξάνεται, παραμένει σταθερή πάνω από τα 10Wrms περίπου και εμφανίζει ξεκάθαρες τάσεις υπερφόρτωσης λίγο πάνω από τα 100Wrms. Με φορτίο 4Ω, η υπερφόρτωση έρχεται αρκετά αργότερα, αισθητά πάνω από τα 200Wrms.
Η απόκριση του σταδίου ισχύος σε τετραγωνικό σήμα μπορεί να θεωρηθεί καλή, λαμβανομένου υπόψιν του διακοπτικού του χαρακτήρα (χωρίς το τυπικό φίλτρο των μετρήσεων, είναι αναπόφευκτη η εμφάνιση θορύβου, εδώ). Ο χρόνος ανόδου μετρήθηκε στα 7,2μs και ο ρυθμός ανύψωσης στα 14,4V/μs, πολύ μεγαλύτερος από τον ελάχιστο απαιτούμενο με βάση την μέγιστη τάση εξόδου του σταδίου.