Pioneer PD-50

Το PD-50 αντικατέστησε το ζευγάρι P70/D70 της Teac Esoteric το οποίο χρησιμοποιείται ως CD player αναφοράς και ανέλαβε να οδηγήσει το υπόλοιπο σύστημα (Melos Plus Seris Line, Parasound HCA35000, ATC SCM-50PSL). Το σύνολο της αξιολόγησης έγινε μέσω του τρανσπόρτ, με χρήση CD και SACD.
Η εγκατάσταση του player δεν είχε κάποια δυσκολία. Το μόνο που πρέπει να κάνει ο χρήστης, εκτός από τις συνδέσεις, είναι να μπει στο μενού και να κάνει τις επιλογές του, με βάση τις προσωπικές του προτιμήσεις. Κατά το μεγαλύτερο μέρος, χρησιμοποιήσαμε το φίλτρο Fast, χωρίς oversampling, με την συσκευή σε κανονικό ρυθμό λειτουργίας (όχι στο Direct mode). Αν και μικρή σε διαστάσεις η οθόνη είναι ευδιάκριτη από λογική απόσταση και η αίσθηση στη λειτουργία του τρανσπόρτ ιδιαίτερα ομαλή και ποιοτική.

Η πρώτη εντύπωση που έχεις, ακούγοντας το σύστημα με το PD-50 στον ρόλο της πηγής είναι ότι το συνολικό αποτέλεσμα είναι τονικώς ουδέτερο, ομοιογενές και ξεκούραστο. Ο χρήστης αποκομίζει την αίσθηση ότι έχει να κάνει με μια πηγή που έχει πολύ καλή έκταση χαμηλά, με καλό έλεγχο και πολύ καλές δυνατότητες απόδοσης των υψηλών συχνοτήτων και του αέρα και επίσης πολύ καλή, ανάγλυφη στερεοφωνική εικόνα, η οποία γίνεται πιο αυστηρή και σαφής ως προς τα όριά της, όταν ενεργοποιηθεί το oversampling. Το player αποδείχθηκε πολύ διαφανές, ώστε να περνά άνετα στον χώρο τις διαφορές μεταξύ CD και SACD, όχι μόνο αυτές που σχετίζονται με την ποιότητα της ίδιας της παραγωγής αλλά και τις πυρηνικές, αυτές δηλαδή που χαρακτηρίζουν την ίδια την τεχνολογία SACD/DSD. Όλοι οι δίσκοι Super Audio που ακούσαμε (και δεν ήταν λίγοι) ήταν πολύ πιο ήρεμοι στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, είχαν μεγαλύτερο βάθος και εντονότερη, πιο φυσική παρουσία στον χώρο. Γράφοντας αυτές τις γραμμές στην εποχή των αρχείων, εύκολα αναρωτιέσαι για το πόσο χαμένη ευκαιρία ήταν το SACD και το κατά πόσο η ευκαιρία αυτή χάθηκε λόγω εταιρικών και επιχειρηματικών πολιτικών και όχι στο στίβο της τεχνολογίας. Σε κάθε περίπτωση, όσοι έχετε SACD θα τα ευχαριστηθείτε με το PD-50...

Στις λεπτομέρειες, το player της Pioneer φάνηκε να αποδίδει θαυμάσια τις πολύ χαμηλές συχνότητες με σωστό όγκο και έλεγχο, να γεμίζει τον χώρο άνετα και να έχει επιβλητική παρουσία, υπολειπόμενο -λίγο αλλά ακουστά- από την (διαφορετικού επιπέδου) πηγή αναφοράς. Η πολύ καλή συμπεριφορά στο κατώτερο άκρο του φάσματος, έδεσε άψογα με το χαμηλό και το ανώτερο χαμηλό, δημιουργώντας μια σοβαρή αίσθηση ομοιογένειας, με τα ρυθμικά μέρη να αποδίδονται με την σωστή ταχύτητα και γέμισμα και να ρολλάρουν ευχάριστα, χωρίς να υπερβάλλουν.
Η μεσαία περιοχή ακούστηκε λίγο πίσω, με το σύστημα να είναι φυσικό, διαφανές και ευχάριστο, χωρίς να γίνεται αδρό και να κρύβει λεπτομέρειες ή να προσπαθεί με κάποιο τρόπο να εισάγει κάποια “άποψη” στο συνολικό άκουσμα. Το PD-50 είναι, στον τομέα αυτό, μια ακριβής ψηφιακή πηγή με όλα τα αναμενόμενα πλεονεκτήματα.
Ψηλά, πήρα πολύ καλή αίσθηση έκτασης, ισορροπία που αποκλίνει ελάχιστα προς το ήπιο, με καλά χρονικά χαρακτηριστικά, απόδοση ατάκας και σώματος. Σε σχέση με την αναφορά, οι αποσβέσεις ήταν ελαφρώς ταχύτερες κάτι που δίνει μια πιο αιχμηρή συμπεριφορά, η οποία, πάντως δεν θα κουράσει. Σε αυτό θα συμβάλει και η πολύ καλή απόδοση του αρμονικού πλούτου. Το αποτέλεσμα είναι όσο θερμό και πλούσιο πρέπει, χωρίς υπερβολές και τάσεις καλλωπισμού των πραγμάτων.
Η στερεοφωνική εικόνα είναι, τέλος, από τα δυνατά σημεία της συσκευής. Δημιουργεί μια αίσθηση πειθαρχίας, με πολύ καλές δυνατότητες εστιασμού των μεμονωμένων πηγών στο χώρο και αντίστοιχες δυνατότητες περιγραφής της θέσης και της κίνησης των μεγάλων ομάδων, με καλή περιγραφή του βάθους και του αέρα.

Όλα τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά της ηχητικής ταυτότητας όπως απομονώθηκαν κατά την αναπαραγωγή συμβατικών CD. Η απόδοση με SACD είναι αναλογικά καλύτερη, έχω την εντύπωση, επειδή σχεδόν στο σύνολό τους οι εκδόσεις Super Audio είναι πολύ πιο προσεγμένες. Σε κάθε περίπτωση, το PD-50 μπορεί να τις ακολουθήσει, αποδίδοντας πολύ καλύτερα στην περιοχή των πολύ χαμηλών/χαμηλών συχνοτήτων και προσφέροντας πολύ καλύτερη αίσθηση αέρα στην περιοχή των υψηλών (μιλάμε για συγκρίσεις μεταξύ των layers του ίδιου δίσκου), ενώ, συχνά, οι λεπτομέρειες της μείξης, χωρίς να είναι περισσότερες, εμφανίστηκαν καλύτερα σχηματισμένες και πιο σαφείς.

Τελικώς...

... δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το PD-50 είναι μια πολύ καλή ψηφιακή πηγή, ικανή να αξιοποιήσει τα πιο διαδεδομένα ψηφιακά, φυσικά μέσα, τους δίσκους κόμπακτ και τους δίσκους Super Audio. Η Pioneer προσφέρει μια προσεγμένη στα κρίσιμα σημεία συσκευή, με πολύ χαμηλούς θορύβους και αρκετές δυνατότητες, απολύτως ικανή να αντικαταστήσει ένα καλό player του παρελθόντος που πλησιάζει στο τέλος της ζωής του, ή να αποτελέσει την πρώτη ψηφιακή πηγή ενός συλλέκτη με σημαντικό αριθμό δίσκων, ο οποίος θέλει να αξιοποιήσει την συλλογή του. Το γεγονός ότι (κατά την άποψη του γράφοντος) το κομμάτι του USB DAC δεν στέκεται στο ύψος της υπόλοιπης σχεδίασης δεν στερεί το PD-50 από την διάκριση στην κατηγορία τιμής. Αν έχετε τους δίσκους, προτείνεται χωρίς επιφυλάξεις.