Cayin iDAC-6Mk2

Η εργαστηριακή αξιολόγηση του iDAC-6Mk2 έγινε μέσω της ομοαξονικής εισόδου BNC, με σήματα 24-bit/96kHz (εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά). Όπου κρίνουμε σκόπιμο, παραθέτουμε συγκριτικά τις επιδόσεις του ημιαγωγικού και του λαμπάτου σταδίου εξόδου, ενώ το φίλτρο που χρησιμοποιήσαμε ήταν το κλασικό Brickwall (εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά), και η συσκευή είχε ρυθμιστεί σε ρυθμό λειτουργίας προενισχυτή.
Το ψηφιακό interface του μετατροπέα κινήθηκε σε κορυφαία επίπεδα από την άποψη της καταστολής του εισερχόμενου jitter, όντας μάλιστα εμφανώς καλύτερο από το αρχικό μοντέλο. Η σχετική καμπύλη κινήθηκε συστηματικά κάτω από τα -60dB, ενώ η διαχείριση του jitter πολύ χαμηλών συχνοτήτων ήταν επίσης σημαντικά καλύτερη.
Το jitter που εισάγει ο ίδιος ο μετατροπέας κινήθηκε σε χαμηλά επίπεδα (μεταξύ 18ps και 31ps p-p στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων) δικαιώνοντας την Cayin για την επιλογή που έχει κάνει στο clock.
Σε κορυφαία επίπεδα κινήθηκε και η γραμμικότητα στάθμης της συσκευής. Η σχετική καμπύλη φτάνει χωρίς ορατές παραμορφώσεις μέχρι λίγο κάτω από τα -110dBFS, μια επίδοση που συναντάμε σπάνια (και είναι σαφώς καλύτερη από αυτήν του πρώτου μοντέλου), ενώ η διαφοροποίηση μεταξύ των σταδίων εξόδου είναι ενδιαφέρουσα: Με το λαμπάτο στάδιο, ο iDAC φαίνεται να κατεβαίνει “χαμηλότερα”, μια επίδοση την οποία δεν μπορούμε να εξηγήσουμε (και η οποία δεν οφείλεται σε λάθος) και δεν δικαιολογείται ούτε από τις επιδόσεις του σταδίου αυτού σε θέματα θορύβου.

Η παραμόρφωση (THD και THD+N) σε συνάρτηση με την συχνότητα, κοντά στο όριο της στάθμης εξόδου (-1dBFS), κινήθηκε στα αναμενόμενα επίπεδα. Το ημιαγωγικό στάδιο είχε μια σταθερή επίδοση κοντά στα -90dB ενώ αυτό με τις λυχνίες κινήθηκε λίγο κάτω από τα -30dB, επίδοση δικαιολογημένη, καθώς οι λυχνίες πλησιάζουν στο όριο τους σε τόσο υψηλές στάθμες (κοντά στα 6Vrms).
Η συμπεριφορά αυτή φαίνεται πιο καθαρά στα διαγράμματα μεταβολής της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη. Σε ό,τι αφορά την αρμονική παραμόρφωση, το λαμπάτο στάδιο εξόδου χαρακτηρίζεται από μια αυξητική συμπεριφορά, ήδη από τα -55dBFS, διατηρώντας, όμως, έναν ομαλό χαρακτήρα. Αντίθετα, το ημιαγωγικό στάδιο έχει παραμόρφωση η οποία βαίνει μειούμενη τουλάχιστον μέχρι τα -15dBFS (πέφτοντας κάτω από τα -100dB) ενώ τα πρώτα σημάδια υπερφόρτωσης εμφανίζονται για σήματα λίγο πάνω από τα -5dBFS.

Η συμπεριφορά είναι παρόμοια όταν το διάγραμμα αφορά το σύνολο παραμόρφωσης και θορύβου, μόνο που εδώ οι επιδόσεις είναι “χειρότερες”. Οι καμπύλες διατηρούν την μορφή τους αλλά για σήματα πολύ χαμηλής στάθμης τα ευρήματα (που περιλαμβάνουν και τον θόρυβο) είναι, σχεδόν, κατά 20dB υψηλότερα σε στάθμη.
Το κλασικό φίλτρο brickwall του μετατροπέα δεν κρύβει κάποια έκπληξη, διαθέτοντας πολύ καθαρή περιοχή αποκοπής και κλίσεις οι οποίες προοδευτικά μειώνονται όσο το sample rate αυξάνει (ως συνήθως).

Η αναμενόμενη συμπεριφορά του Brickwall έχει ανάλογα αποτελέσματα στο διάγραμμα καταστολής των προϊόντων δειγματοληψίας που αναδιπλώνονται στο ακουστικό φάσμα. Εδώ η σχετική καμπύλη βρίσκεται κάτω από τα -110dBFS μέχρι τα 5kHz περίπου, δείχνοντας αυξητικές τάσεις πάνω από την συχνότητα αυτή, παραμένοντας, πάντως, κάτω από τα -100dBFS για όλο το φάσμα της μέτρησης.
Τα υπόλοιπα φίλτρα που προσφέρει η συσκευή εμφανίστηκαν λογικά -ίσως και συντηρητικά- στην συμπεριφορά τους. Προσφέρουν ένα εύρος “ρύθμισης” της αποκοπής ψηλά, με τα αργά φίλτρα να έχουν την χαρακτηριστική μείωση της αποτελεσματικότητας τους. Δικαιολογούν, σίγουρα, έναν προσεκτικό πειραματισμό πριν αποφασίσει κανείς ποιό του ταιριάζει.

Οι διαφορές των φίλτρων είναι σημαντικές στο πεδίο του χρόνου. Ως παράδειγμα παραθέτουμε την απόκριση της συσκευής με το φίλτρο Brickwall και το φίλτρο γραμμικής φάσης/μεγάλης κλίσης).
Στην πρώτη περίπτωση είναι εμφανές τόσο το pre- όσο και το post-ringing, τα οποία έχουν σημαντικές χρονικές διάρκειες, ενώ στην δεύτερη, η κυματομορφή έχει πολύ λιγότερα μεταβατικά φαινόμενα και ταχύτερη απόσβεση.

Ένα σημείο στο οποίο έχει βελτιωθεί σημαντικά ο Mk2, σε σχέση με το αρχικό μοντέλο, είναι οι επιδόσεις σε θέματα θορύβου. Το διάγραμμα για τον θόρυβο σε αδρανές κανάλι, δείχνει μια συσκευή η οποία βρίσκεται συστηματικά κάτω από τα -120dBFS, με τον θόρυβο από το τροφοδοτικό να παίζει τον κύριο ρόλο αλλά να βρίσκεται σε πραγματικά χαμηλές στάθμες. Οι διαφορές μεταξύ των σταδίων εξόδου είναι σημαντικές, με το ημιαγωγικό στάδιο να βρίσκεται κατά 20dBFS χαμηλότερα, αλλά με την κορύφωση του λαμπάτου σταδίου (στα 50Hz) να είναι ελάχιστα πάνω από τα -120dBFS, δεν το λες και θορυβώδες. Στο επίπεδο των επιμέρους μετρήσεων, ο θόρυβος από το δίκτυο, στην χειρότερη περίπτωση δεν ξεπέρασε τα 2.5μVrms στον Mk2, ενώ το αρχικό μοντέλο είχε κινηθεί στα 34μVrms, επομένως έχουμε να κάνουμε με ένα σαφώς βελτιωμένο τροφοδοτικό.
Οι διαφορές μεταξύ των δύο σταδίων εξόδου είναι εμφανείς στο φάσμα θορύβων και παρεμβολών, όπου οι λυχνίες εμφανίζονται σημαντικά πιο θορυβώδεις σε σχέση με τους ημιαγωγούς (παραμένουν όμως σε πολύ χαμηλό επίπεδο). Οι θόρυβοι στις υψηλές συχνότητες είναι, πρακτικώς, ανύπαρκτοι, δείχνοντας ότι έχουμε να κάνουμε με ένα καλοσχεδιασμένο σασί και μια σωστή εσωτερική δομή.

Η διαμόρφωση του σήματος από τον θόρυβο είναι πρακτικώς μηδενική για το ημιαγωγικό στάδιο εξόδου και με μικρά μόνο ευρήματα, τα ισχυρότερα των οποίων βρίσκονται ελάχιστα πάνω από τα -120dBFS, στην περίπτωση των λυχνιών.

Το φάσμα για την επίδραση των πολύ χαμηλών συχνοτήτων είναι επίσης πολύ καθαρό. Αν το συγκρίνει κανείς με το αντίστοιχο του πρώτου μοντέλου, μπορεί να δει ότι λάμπουν δια της απουσίας τους οι συνιστώσες από τον θόρυβο του τροφοδοτικού. Ωστόσο ο Mk2 φαίνεται να έχει λίγο περισσότερα ίχνη jitter πολύ χαμηλής συχνότητας, αν κρίνει κανείς από την περιοχή γύρω από την συχνότητα του σήματος μέτρησης.
Τέλος, η διαφωνία των καναλιών κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα. Το ημιαγωγικό στάδιο βρίσκεται στην περιοχή των -110dB για όλο το φάσμα της μέτρησης (και γύρω από τα -100dB στο όριο των 20kHz) ενώ το λαμπάτο κινείται γύρω από τα -100dB (-80dB στα 20kHz) όντας εμφανώς βελτιωμένο σε σχέση με το αρχικό μοντέλο.