Cayin iDAC-6Mk2

Ο iDAC-6Mk2 αντικατέστησε τον μετατροπέα αναφοράς (Teac Esoteric D70) και κλήθηκε να οδηγήσει το υπόλοιπο σύστημα που παγίως χρησιμοποιείται στις δοκιμές του avmentor (Melos Plus Series Line, Parasound HCA3500, ATC SCM-50PSL). Ο μετατροπέας οδηγήθηκε τόσο από media player, μέσω της θύρας USB όσο και από το τρανσπόρτ αναφοράς (Teac Esoteric P70) μέσω της ομοαξονικής εισόδου, με το τρανσπόρτ ρυθμισμένο για upsampling 2x (88.2kHz).
Σε ότι αφορά την επιλογή μεταξύ του ημιαγωγικού και του λαμπάτου σταδίου, τα συμπεράσματά μας δεν διαφοροποιήθηκαν σε σχέση με αυτά της δοκιμής του πρώτου μοντέλου. Οι διαφορές ήταν μικρές αλλά μπορεί κανείς να διακρίνει ότι οι λυχνίες εισάγουν έναν πιο μαλακό και απομακρυσμένο χαρακτήρα, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι λίγο πιο αδρό σε σχέση με το ημιαγωγικό στάδιο, με ασθενέστερη την αίσθηση της ανάλυσης και ίσως λίγο ασαφείς σε θέματα εικόνας. Όλα μαζί, αυτά τα χαρακτηριστικά δίνουν στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα μια εντύπωση ενός ακούσματος πιο “φυσικού” και “γήινου”, και σε τελική ανάλυση πιο ξεκούραστου. Αν κάποιος απαιτεί την μέγιστη δυνατή ακρίβεια καλόν θα είναι να προτιμήσει το ημιαγωγικό στάδιο, αλλά, πολλές ηχογραφήσεις και η καθημερινή χρήση, πιθανώς να ωφεληθούν από τις λυχνίες, μια άποψη που διατηρούμε από την δοκιμή του πρώτου iDAC-6.
Η εμπειρία μας από τα φίλτρα, ήταν, επίσης, η αναμενόμενη. Οι διαφορές είναι μικρές και απαιτείται σημαντική προσπάθεια (και προσοχή) για να τις ακούσεις. Το κλασικό brickwall ακούστηκε λίγο σκληρό σε σχέση με τις υπόλοιπες διαθέσιμες επιλογές και το φίλτρο μικρής κλίσης, ελάχιστης φάσης έδωσε ένα αποτέλεσμα κάπως στρογγυλεμένο και ήπιο, χωρίς ίχνος τραχύτητας ψηλά και με πολύ πειθαρχημένη εικόνα. Ένα μεγάλο μέρος των ακροάσεων έγινε με το φίλτρο αποδισμού, το οποίο μας φάνηκε περισσότερο φωτεινό και ευχάριστο. Πάντως, το μεγαλύτερο μέρος των ακροάσεων έγινε με τον μετατροπέα σε ρυθμό προενισχυτή, το ημιαγωγικό στάδιο εξόδου και το brickwall.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας τον νέο iDAC-6 είναι ότι βρίσκεται απέναντι από μια συσκευή η οποία προκρίνει την τονική ισορροπία, την ακρίβεια και την πολύ καλή δυναμική περιοχή, με τον όποιο ηχητικό χαρακτήρα (ο οποίος ελέγχεται, εν μέρει, από τις επιλογές του χρήστη) να βρίσκεται πάντοτε σε δεύτερο πλάνο. Με όποιο τρόπο και αν τον χρησιμοποιήσαμε, ο Mk2 ακούστηκε ακριβής, διατήρησε τον χαρακτήρα του συστήματος αναφοράς και δεν έδειξε να έχει ιδιαιτερότητες, ή “άποψη” που να επηρεάζουν τη διαφάνεια του.

Η περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων αποδόθηκε με καλή αίσθηση της έκτασης και του όγκου και το τελικό αποτέλεσμα ακούστηκε ομοιογενές, όσο πρέπει επιβλητικό, χωρίς υπερβολές. Σε σχέση με την αναφορά, διακρίναμε μια μικρή μείωση του σώματος, αλλά η περιγραφή του παλμού και η αίσθηση παρουσίας στον χώρο έργων με σημαντικό περιεχόμενο στην περιοχή, παρέμειναν σε υψηλό επίπεδο.
Γενικότερα, οι χαμηλές συχνότητες αποδόθηκαν με τρόπο που δημιούργησε την αίσθηση της ισορροπίας και της σωστής κλίμακας, με ελάχιστα ίχνη έμφασης, που δεν ενόχλησαν καθόλου, αντιθέτως υπογράμμισαν ευχάριστα την περιοχή. Τα ρυθμικά μέρη χαρακτηρίστηκαν από καλή αίσθηση της ταχύτητας και του όγκου και θα παρασύρουν εύκολα τον ακροατή “μέσα” στο κομμάτι.
Η μεσαία περιοχή είχε καλή λεπτομέρεια, ακούστηκε λίγο απομακρυσμένη από τον ακροατή (σε σχέση με την αναφορά) και αυτό που εισπράττεις είναι ένας ξεκούραστος και ευχάριστος χαρακτήρας, ισορροπημένα φωτεινός που δεν κολακεύει, ούτε μαλακώνει το πρόγραμμα αλλά δεν θα κουράσει ποτέ τον ακροατή.
Ο μετατροπέας είναι σε θέση να δημιουργήσει μια πολύ πειθαρχημένη και με σαφή όρια στερεοφωνική εικόνα, η οποία εστιάζεται λίγο πίσω από τον οριζόντιο άξονα των ηχείων και χαρακτηρίζεται από καλό βάθος. Η συσκευή έχει πολύ χαμηλό θόρυβο, γεγονός που δημιουργεί ένα σκοτεινό υπόβαθρο, επάνω στο οποίο εστιάζονται με πολύ καλή ακρίβεια οι μεμονωμένες πηγές, που ακούγονται ιδιαίτερα φυσικές, σαν να είναι παρούσες στον χώρο, ειδικά οι φωνές και οι χορωδίες. Η κίνηση, ο αέρας μεταξύ των οργάνων και η αίσθηση των διαστάσεων του χώρου αποδόθηκαν με πολύ καλό, ρεαλιστικό τρόπο.
Ψηλά, ο μετατροπέας φάνηκε να έχει πολύ καλή έκταση και η εντύπωση που δημιουργεί εξαρτάται αρκετά από το επιλεγμένο φίλτρο. Με το φίλτρο αποδισμού, φάνηκε να αποκλίνει λίγο προς το μαλακό, ενώ με το brickwall το τελικό αποτέλεσμα είχε μια υποψία οξύτητας σε σχέση με την αναφορά. Σε όλες τις περιπτώσεις πήραμε πολύ καλή αίσθηση του αέρα και καλή απόδοση των χρονικών χαρακτηριστικών (μετώπων και απόσβεσης). Ο αρμονικός πλούτος αποδόθηκε σωστά, με έναν ήπια σκοτεινό χαρακτήρα, τον οποίο βρήκαμε πολύ ευχάριστο, χωρίς υπερβολές.

Τελικώς...

... η περίπτωση του iDAC-6Mk2 είναι ιδιαίτερη, υπό την έννοια ότι σπανίως συναντά κανείς μια “δεύτερη έκδοση” που να έχει πολλές και σημαντικές διαφορές σε σχέση με την πρώτη. Εν προκειμένω, όμως, αυτό που είναι εντυπωσιακό δεν είναι το εύρος των αλλαγών αλλά το γεγονός ότι αυτές είχαν, στο σύνολό τους, θετικό αποτέλεσμα και μάλιστα με έναν σαφή και μετρήσιμο τρόπο. Με βάση αυτά, πρώτον, φαίνεται ότι η Cayin επέτυχε πλήρως τον στόχο της, αναβαθμίζοντας με τρόπο ουσιαστικό μια σημαντική συσκευή του καταλόγου της και, δεύτερον, η εκτίμησή που είχαμε διατυπώσει όταν δοκιμάσαμε το πρώτο μοντέλο, παραμένει: Ο iDAC-6 (σε έκδοση Mk2, πλέον), εξακολουθεί να καθορίζει το επίπεδο αναφοράς στην κατηγορία του (παρά το γεγονός ότι είναι αισθητά ακριβότερος από το προηγούμενο μοντέλο), παραμένει μια πολύ καλή αγορά και, ως εκ τούτου, εξακολουθεί να συστήνεται ανεπιφύλακτα.