Wilson Audio SabrinaX

Δεν θέλω να χαλάσω τον μύθο που είμαι βέβαιος ότι υπάρχει (ή θα δημιουργηθεί οσονούπω), αλλά όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πραγματικά σοβαρά ηχεία, το SabrinaX ακούγεται εξαιρετικά χωρίς να ασχοληθείς καθόλου μαζί του. Σύμφωνοι. Με ένα ηχείο που στοιχίζει 20 χιλιάρικα, απαιτείται ο προσήκων σεβασμός. Θα προσέξεις την γεωμετρία και τις αποστάσεις, θα μετρήσεις, θα κάτσεις στην σωστή θέση. Το πολύ καλογραμμένο εγχειρίδιο χρήσης θα βοηθήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Προφανώς όλα αυτά απαιτούνται για να ακούσεις το 100% του συστήματός σου (μαζί με έναν καλούτσικο ενισχυτή, γιατί, ακόμη και με τα δεδομένα που δίνει η ίδια η εταιρία, ως φορτίο τις έχει τις απαιτήσεις του, οι μετρήσεις έδειξαν μια ακόμη πιο... δύσκολη συμπεριφορά). Τούτων λεχθέντων, πάντως, μπορείς να καταλάβεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι εξαιρετικό, ακόμη και αν κλειδωθείς στο μπάνιο με τη βρύση ανοιχτή. Δεν υπερβάλλω. Το μικρό Wilson είναι Τόσο Καλό, αυτά τα πράγματα πρέπει να λέγονται.

Σωστά στημένο το Sabrina X ξεπέρασε με χαρακτηριστική άνεση το ηχείο αναφοράς σε πολλά σημεία. Ο τεχνικός όρος, εδώ, είναι “το κατάπιε αμάσητο” αλλά δεν θέλω να σας μπερδεύω.
Ακούστηκε άψογα σε υψηλότερες στάθμες, είχε πολύ καλύτερη έκταση, έλεγχο και δυνατότητες περιγραφής χαμηλά και πολύ καλύτερο αέρα ψηλά. Τα σημεία στα οποία βρέθηκε κοντά στο ATC SCM-50, αλλά και πάλι υπερείχε, ήταν η μεσαία περιοχή και η στερεοφωνική εικόνα. Εδώ, κάποιος μπορεί να βρει σημαντικές ομοιότητες: Το Wilson φάνηκε να διαθέτει εξαιρετική διαφάνεια και layering που δεν μειώνονται με την αύξηση της στάθμης ακόμη και αν η ηχογράφηση είναι ιδιαίτερα απαιτητική στην μεσαία περιοχή και εξαφανίζεται με εντυπωσιακή άνεση, δίνοντας την θέση του σε ένα soundstage πολύ πειθαρχημένο, σχεδόν απτό, με εξαιρετικό βάθος και δυνατότητα περιγραφής της ατμόσφαιρας και της κίνησης. Αυτά τα πράγματα τα κάνει και το ηχείο αναφοράς, αλλά το “Χ” διαφέρει, κυρίως, στον τρόπο με τον οποίο αισθάνεσαι ότι τα κάνει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πραγματικά αβίαστο, ξεκούραστο με μια εξαιρετική αίσθηση ομοιογένειας. Τίποτε δεν ενοχλεί και δεν φαίνεται να περισσεύει, τίποτε δεν θα ήθελες να είναι διαφορετικό.

Σε ό,τι αφορά το φάσμα, το ηχείο κατέβηκε πολύ χαμηλά με εξαιρετική ευκολία, περιέγραψε την περιοχή με άνεση, πολύ καλή απόδοση του όγκου και του παλμού και γέμισε τον χώρο χωρίς να δείχνει το παραμικρό ίχνος συμπίεσης. Ο έλεγχος παρέμεινε κορυφαίος ακόμη και σε πολύ υψηλές στάθμες. Τα ρυθμικά μέρη αποδόθηκαν σωστά, ίσως λίγο αυστηρά ως προς τον όγκο, αλλά με καλό γέμισμα και χωρίς ακουστό ίχνος κόπωσης σε υψηλές στάθμες. Έχεις την αίσθηση ότι τα πάντα ρέουν σωστά και αβίαστα και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά απολαυστικό.
Η μεσαία περιοχή χαρακτηρίστηκε από ισορροπημένη φωτεινότητα, εξαιρετική αίσθηση διαφάνειας και πολύ καλή ομοιογένεια. Τα όργανα της περιοχής είναι παρόντα, σχεδόν τα βλέπεις στον χώρο, έχουν εξαιρετικό αέρα και δεν θα σε καταπιέσουν ποτέ. Η σκηνή εστιάζεται σε σωστή απόσταση από τον ακροατή και προσφέρει πολύ σοβαρές δυνατότητες εστιασμού. Οι φωνές αποδόθηκαν εξαιρετικά, με πολύ φυσική άρθρωση, εξαιρετική περιγραφή της κίνησης και του μεγέθους (στην περίπτωση χορωδιακών έργων), με τους σολίστ να σχηματίζονται στον χώρο, κυριολεκτικώς μπροστά σου.
Ψηλά το ηχείο φάνηκε να έχει άψογη ισορροπία με κορυφαία χαρακτηριστικά ταχύτητας. Έχεις πολύ καλή αίσθηση έκτασης και αέρα με το άκουσμα να είναι αβίαστο, ευχάριστο και ταυτόχρονα ακριβές. Ο αρμονικός πλούτος αποδόθηκε εξαιρετικά και το ηχείο είναι όσο πρέπει θερμό, χωρίς να αποκτά χρώμα και παραμένει ζωντανό χωρίς ίχνος μεταλλικότητας. Μιλάμε για μια ιδιαίτερα ισορροπημένη προσέγγιση που ακούγεται στην πράξη.

Το Sabrina αποδείχτηκε ένα αφοπλιστικά ισορροπημένο ηχείο που αποδίδει με χαρακτηριστική άνεση όλα τα είδη μουσικής: Μεγάλα συμφωνικά έργα που ξεδιπλώνονται στον χώρο με κορυφαία αίσθηση της κλίμακας και της κίνησης και κορυφαία απόδοση των δυναμικών. Μικρά σύνολα όπου τα κάθε όργανο και κάθε σολίστ έχει την θέση του και η μείξη ξεδιπλώνεται αβίαστα μπροστά σου. Ρυθμικά μέρη με κορυφαία ροή, όγκο και ταχύτητα, που δεν νιώθεις ποτέ ότι υπερβάλλουν. Ακρότητες τύπου Ryoji Ikeda όπου τα παιχνίδια του χώρου και του χρόνου έρχονται σε αντίθεση με τα σκέτα ημίτονα και τον θόρυβο (κυριολεκτώ), δημιουργούν σουρεαλιστικές ηχητικές εικόνες με σαφήνεια. Κινηματογραφική μουσική με υπερβολές στα LFO που κάνουν τα γούφερ να αγγίζουν τις σήτες και τα reflex να υποφέρουν, αποδίδεται χωρίς “τσικ”. Τίποτε από όλα αυτά δεν προβλημάτισε το SabrinaX, το οποίο, επιπροσθέτως, ήταν το πρώτο (από όσο θυμάμαι) ηχείο που δοκίμασα και δεν φάνηκε να βελτιώνεται αισθητά σε συνθήκες ψηφιακής ισοστάθμισης. Κέρδισε λίγο σε όγκο, αλλά μάλλον έχασε κάτι σε σαφήνεια και λεπτομέρεια με το τελικό αποτέλεσμα να είναι συζητήσιμο ως προς το αν είναι προτιμότερο.

Τελικώς...

... έχουμε να κάνουμε με ένα ηχείο που ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία όπου συναντά κανείς προϊόντα με μια ορθολογική εφαρμογή cost-no-object λύσεων (ναι, υπάρχει και αυτός ο συνδυασμός!) οι οποίες έχουν πραγματικό, ακουστό, αποτέλεσμα. Χωρίς αμφιβολία, θέτει ένα επίπεδο αναφοράς σε μια (πολύ) υψηλή κατηγορία τιμής και το μόνο που μπορείς να πεις είναι μπράβο!